Bugün sizlere kendimi anlatacağım. Bir de Covid-19 belasının bende bıraktığı esintileri…
İnsan hayatında önemli anlar hep vardır ama bazen fark edemeyiz. Bir şeyler olup geçer ve biz hiç anlamayız bile. En çok fark edemediğimiz kısım ise nasıl ve neler yaşadığımız… Doğumdan ölüme kadar geçen sürede kimimiz çok şanslıyızdır, kimimiz bahtsız…
***
Aslında birçoğumuzun anlamadığı konu “her şeyi kontrol edebildiğimizi” sanmamızdır. Bu bir yanılsamadır. Tıpkı zaman da olduğu gibi. Ve bir şekilde sonlanır hayat. Ama esas mesele doğum ile ölüm arasında neler yaptığımız ve yaşadığımızdır. Elbette kime sorarsanız çok farklı hikâyeler duyacaksınız ama herkes kendi özelinde yaptıklarını ve yaşadıklarını çok iyi bilir.
Neden böyle bir giriş yaptım?
Bilmem içimden geldi işte!..
***
Öyle günlerden geçiyoruz ki Covid-19 ile adeta yıllardır birlikte yaşıyormuşuz gibi geliyor insana ya da bana öyle geliyor en azından. Sürecin başından beri belki de kurallara en çok dikkat eden (arada hatalarım mutlaka olmuştur) ve o kurallara göre yaşamaya çalışan insanlardan biriyim ben de. Ne var ki gelmekte olan gelir bulur sizi ve öyle oldu bende de… SARS-CoV-2 adlı virüsün sebep olduğu Koronavirüs Hastalığına (Covid-19) yakalandım.
“Nasıl ve ne zaman oldu?” derseniz kesin bilgi vermem mümkün değil. Ancak 05.11.2021 Cuma günü yaptırmak zorunda kaldığım test sonucu kesinlikle bu hastalığa yakalandığım tespit edildi…
Olaylar çok kısa sürede gelişti benim için. Şöyle ki 04.11.2021 Perşembe günü öğleden sonra biraz yorgunluk ve halsizlik hissetmeye başlamıştım. Anlatacağım bu süreç, oğlumun menisküs ameliyatı nedeniyle onunla birlikte olup çalışmalarımı evden yürüttüğüm döneme rastlamıştı. O yüzden çoğu zaman geceleri çalışıyordum. Bazen öğleden sonraları da çalışmaya devam ettiğim oluyordu. Yani daha az uyuyup daha fazla yorgunluk hissediyordum. Bunun da bağışıklık sistemimi zayıflattığını düşünüyorum.
Perşembe günü akşama doğru iyice halsiz düştüm. Geceleri salonda çalışırken sigara içtiğim için balkon kapısı çoğunlukla açık bıraktığımdan üşüttüğümü düşündüm. Ayrıca burnum da tıkanmıştı. Evde daha önceden aldığım burun damlası vardı. Denemiş ve epey yararını görmüştüm. “Şu burun damlasını kullanayım da gece rahat uyuyayım bari,” diye düşündüm. Ayrıca soğuk algınlığı için evde bulundurduğum haptan da aldım ve o akşam saat 19.30 civarı uyudum. Çok erken yatınca sabah aydınlığı dahi olmadan erkenden uyandım. Tekrar uyumaya çalıştıysam da olmadı. Saat henüz 04.00 sularında idi. Olacak gibi değil ama uykum yoktu! Baktım olacak gibi değil direnmedim ve kalktım. Akşama göre daha iyi hissediyordum kendimi, burun tıkanıklığı dışında bir sorunum yoktu, hatta halsizliğim de geçmişti. Böyle olunca yine üşütmüş olabileceğimi düşündüm. Gelip giden düşüncelerimin arasında aniden karnımda şimdiye dek bu saatlerde algılayamadığım bir acıkma hissi duydum. Şaşırmıştım çünkü şiddetli bir acıkmaydı, insanı peşinden sürükleyip götüren türden… Gecenin bu saatlerinde nadiren açlık duyardım. Çaresiz ufak tefek bir şeyler atıştırıp ardından da çok güzel bir filtre kahve hazırladım kendime. Sabah güneşi çevreyi aydınlatınca işimle ilgili bir disk almak için erkenden iş arkadaşımın evine gidecektim. (Bu aralar video editörlüğü yaptığımı belirtmeliyim.) Nitekim 05.11.2021 Cuma sabahı saat 07.13 civarı arkadaşımın evinin yakınında beklemeye başladım. Dediğim gibi burun tıkanıklığı dışında bir şeyim kalmamıştı. Neyse, arkadaşım geldi. Kararlaştırdığımız gibi söz konusu diski getirmişti. Diski aldım ve oyalanmadan eve döndüm. Gidip geldiğim süre içinde tabii ki maskem takılıydı. Ayrıca 2 doz Biontech aşısı olmamın üzerinden 4 aydan fazla bir süre geçmişti.
Eve geldiğimde oğlum okula gitmek için hazırlanmıştı. Onu evden alıp okula bıraktıktan sonra, yine oyalanmadan eve geldim. Eve geldiğimde daha önce benzerini yaşamadığım ölçüde inanılmaz bir açlık duymuştum. Oysa daha birkaç saat önce karnımı doyurmuştum. Eşim sağ olsun kahvaltıyı çoktan hazırlamıştı ve ben güzel bir kahvaltımı yaptım. Saat 08.30 sonrası idi. Tam kahvaltıyı bitirmiştim ki garip bir şekilde koku alamadığımı ardından da tat kaybı yaşadığımı fark ettim. İşte o anda “Eyvah, dedim içimden, hapı yuttum galiba virüse yakalandım!..” Anlaşılmaz bir duygu hâliyle kesinlikle virüs kaptığımı algılar gibiydim. Beklemenin yahut aldatıcı umutlarla kendimi oyalamanın doğru olmadığını bildiğimden, hemen eşimle beraber doğruca hastanenin yolunu tuttuk. Ben virüs kapmışsam eşimin de kapmış olma olasılığı vardı. Hatta Allah korusun oğlumun da…
Fatih Sultan Mehmet Eğitim ve Araştırma Hastanesine gidip derdimizi anlattık ve PCR testi için sıraya girdik. Tabii hiç müşterisi eksik olmayan bir bölümdü orası. Neyse sıra bize geldi, örnekleri aldılar, biz de eve döndük ve beklemeye başladık.
Ben de gayet normal bir şekilde çalışmaya koyuldum. Hatta bir ara koku ve tat kaybı geri gelir gibi oldu. Bunun üzerine dedim ki; “Gördün mü bak, koku alma duygusu gripten dolayı gitti demek, işte geri geldi.” Tabii ben yine de belli bir saatten sonra sıklıkla test sonuçlarını kontrol etmeyi ihmal etmiyordum.
Ne olduysa oldu, çok geçmeden burnum kanamaya başladı. Aniden olmuştu. Hiçbir şey hissetmeden, herhangi bir rahatsızlık duymadan. Şaşırdım elbette. Neyse burnumu temizlediğimde pıhtılaşmış gibi kan birikintilerinin geldiğini gördüm. Büyük ihtimalle burnumda bulunan kılcal damarlardan bir ya da birkaçının zedelenmesi sonucu kanama başlamıştı. Bir süre sonra kanama kendiliğinden durdu.
***
Karmakarışık duygular içinde PCR test sonuçlarını bekliyorduk. Sancılı bir bekleyişin ardından 05.11.2021 Cuma saat 17.50 civarı test sonucunun geldiğini gördüm ama!..
Aman Allah’ım sonuç POZİTİFTİ.
Tam bu anda sanırım tansiyonum aniden yükseldi ki burnum tekrar kanamaya başladı. İkinci kanamanın ardından ne düşünüp ne yapacağımı bilemedim. Doğrusu POZİTİF şokunun etkisiyle korkmuştum. Hem de çok… Yaşadığım gerçeği kabullenmek istemiyor ya da kabullenmekte zorlanıyordum.
“Nasıl olur?” diye kendi kendime hayıflanıp durdum tam bir 5 dakika. O sırada eşim bir şeyler almak için markete gitmişti. Geldiğinde kötü haberi verdim kendisine. O da benzeri şaşkınlık içinde bir an ne yapacağını bilemedi. Durup durup bana baktı. Gözlerinde acayip bir korku konaklamıştı. Ancak bu hâli fazla sürmedi. Kendisine gelince yapacaklarımız üzerinde konuşup ortak bir karar aldık.
Ve ben o andan itibaren tecrit oldum. Odadan mecburi çıkışlarımda bile maskemi takıyordum. Evdeki herkes de maske takmaya başladı tabii. İlk panik anından sonra yaklaşık bir yarım saat sonra kendime gelebilmiştim. Açıkçası çok üzülmüştüm.
Gerçi çok geçmeden bendeki korku ve heyecan yerini önce üzüntüye, ardından da garip şekilde bir sevinç dalgasına bıraktı… Sevincim önceki aylarda 2 doz Biontech aşısı olmamdan ileri geliyordu. Çünkü en azından bu aşılar sayesinde burun tıkanıklığı ile tat ve koku kaybı dışında başka hiçbir şey yaşamayacaktım.
Nitekim çoğu hastalarda görülen halsizlik bende yoktu. Tam tersine kendimi enerji dolu hissediyordum. Hele bir de iştahım öylesine açılmıştı ki anlatamam size. Tabii ara ara düşüşler yaşadığım oldu ama çok kısa sürdü bunlar.
Neyse ki eşim ve çocuğumun test sonuçları negatifti. Beni en çok sevindiren de bu oldu.
Bugün karantinada geçirdiğim 3. günün sonuna geldim. Şimdi her şey kendi doğal akışı içinde seyrediyor. Ve umut doluyum.
Sadece Bursa’da yaşayan baldızımın “geçmiş olsun” dilekleriyle birlikte gönderdiği aile fotoğrafını görünce ani bir gözyaşı fırtınasına tutuldum. Kısa sürede hemen toparlandım. Annemi, babamı, kardeşimi, ablamı, yeğenimi bir arada gösteren fotoğraf karşısında kendimi tutamamıştım. Hepsini yanımda hissetmenin, yardımıma koştuklarını düşünmemin ve onların sevecenlik dolu güzel yüzlerini görmemin etkisine gözlerim dayanamamıştı.
Yeri gelmişken belirtmeliyim ki hastalığımın duyulduğu andan itibaren beni ve eşimi arayan, soran, mesaj gönderen, geçmiş olsun dileklerini bildiren çok sayıda akrabam, yakın dostlarım ve uzakta olduklarını sandığım tanıdıklarım oldu. Hepsine de destekleri için çok teşekkür ediyorum.
***
Bir sonraki yazımda yaşadıklarımdan çıkardığım dersleri sizlere anlatacağım.
Yusuf Erkan Gökalp 07.11.2021 saat 15.57 İstanbul
htpps://www.sislioda.com
Anasayfa
