Asgari Ücret fiyaskosu, Emekli Yılının belleğimde yerleşen korkusu, Aile Yılı bunalımıyla birleşince ta 50-60 yıl öncesine gittim. Sevmenin güzelliği özlemin yankısını kucaklayınca aşağıdaki dizeler canlanıverdi…
***
ÇİZGİ’M
Gündüz
Gündüz olunca
İçimde bir duygu ince ince
Çoğu zaman da gizlice
Fıkır fıkır kanar durur Çizgi’m
***
Seni düşününce
Gündüzüm olur gece
Çok geçmez aradan
Özlemin dolar içime yavaş yavaş
Yine çok geçmez aradan
Etim kemiğim kanım
Eriyip yok olur gider
Yerini yalnızca özlemin alır
***
Artık konuşan dilim özlemini söyler
Gören gözüm özlemini gözler
Duyan kulağım tutan elim
Yürüyen ayaklarım
Her şeyim her şeyim
Özlemin olur çıkar Çizgi’m
***
Yetmez hiçbir varlık bana
Doymaz gözüm
Durmadan durmadan
Ama hiç de bitmeden
Artarak gittikçe
Özleminle yanarım yanarım
Yanarken ben toprak olurum
Sen de yağmur
Yağınca üstüme
Mutluluktan çamur olurum çamur
Sonra
Özleminin susuzluğuyla
Çatlar her yanım
Yağan yağmura da doymam artık
***
Evet Çizgi’m
Ben toprak sen de su olunca
Doymayacağım sana
Hele bir de gündüz olunca
***
Yol aramıyor değilim
Bulmak için çırpınmıyor değilim
Arıyorum çırpınıyorum ama
Olmuyor
***
Örneğin yol oluyorum
Nasılsa bir gün bir ucum
Sana ulaşır diye
Niceleri geldi geçti önümden
Nice sevenler el eleydi geçerken
Onların şen gülücükleri
Yalnızca özleminin ateşini körükledi
***
Canım Çizgi’m benim Çizgi’m
Gündüz
Gündüz olunca
İçimde bir duygu ince ince
Çoğu zaman da gizlice
Kanasın dursun Çizgi’m
Ben seni sevince
Yaşadığım sürece
Daha çok gündüz olacak
Anasayfa
