Koca Yunus’un adını kim bilmez ki? Elbet biliriz, tanırız ve gönülden severiz Yunus’u…
Yüzyıllardır destanlaşan öyküleri kulaktan kulağa söylenir. Hakkında nice sözler dizilir. Neler anlatılır neler!
***
Anadolu’nun istilalarla, isyanlarla karşı karşıya kaldığı. Halkın zalimlerin ayağının altında ezildiği. Kadın ve çocukların bile acımasızca kılıçtan geçirildiği, aç susuz bırakıldığı, hak ve hukukun göçüp gittiği bir devirde yaşadığı söylenir. İktidar uğruna kardeşin kardeşle vuruştuğu, kardeş kanının seller gibi akıp durduğu. Kula kulluk etmenin geçerli akçe olduğu. Bitmek bilmeyen vahşet ve zulmün kol gezdiği, güvensizliğin egemen olduğu, din adına dinsizliğin yaşandığı; çıkarcılık, bencillik ve cehaletin sözünü geçirdiği bir devirdir Yunus’un yaşadığı devir.
***
İşte böyle bir devirde yaşayan Yunus; halka yoldaşlık etmiş, onlarla hemhâl olmuş, halkın gönlüne öylece yerleşmiştir. Okudukça görürsünüz ki Yunus’taki engin sevginin ucu bucağı yoktur. Allah’a olan aşkı, insana olan bitmez sevgisi ve ölçüsü olmayan hoşgörüsü Anadolu’nun yer köşesine dal budak salmıştır.
İnsanlara, birlik ve beraberliğe sarılmakla sevgi ve hoşgörü ortamını canlı tutmakla doğru yolu bulup mutlu olacaklarını anlatıp durmuş, seksen yaşını aşkın olduğu sanılan ömründe Anadolu’da gezip tozmadığı yer bırakmamıştır.
***
Türkçenin edebiyat ve bilim dili olmadığını öne sürenlerin, Türkçeyle şiir yazılmaz diyenlerin kol gezdiği bir devirde Yunus Türkçe şiirleriyle ünlenmiştir. Halkın konuştuğu dille Halik’a ve halka seslenmiştir.
Dünyaca ünlenip tanınan Mevlâna dahi eserlerini Farsça ve Arapça verirken Yunus şiirleriyle Türkçeyi görkemli tahtına oturtmuştur. Yunus’un şiirleri sayesinde Türkçeye karşı yapılan haksız ve yersiz yakıştırmalar su yüzüne çıkmıştır.
***
İçimizde bunca yer edinen, gönlümüzde taht kuran Yunus’u ne yazık ki tam tanımayız!
***
Nereli ve kim olduğunu bilenimiz yoktur!
Kimi bir köylü, kimi bir gezgin der. Kimi bir derviş, kimi bir âşık der. Kimi kendi hâlinde yoksulun ve garibin biridir der.
Ne yaptığını ne ettiğini de tam bilmeyiz.
Kimi okuma yazma bilmeyen biri, kimi çok şey bilen koca bir bilge der onun için…
Nerede doğduğunu ve öldüğünü bilmediğimiz gibi nereye gömüldüğünü bilmeyiz. Çok sayıda mezarı vardır ama gerçek mezarı hangisidir bilmeyiz.
***
Söyleyin dostlar, yazmadan okumadan, yazdıklarımızı saklamadan ve sakladıklarımızı geleceğe iletmeden nasıl bilelim geçmişi?
Ne yazık ki yazmaya ve okumaya karşı duyarsız olduğumuz tarihi bir gerçektir. Acı dolu, yıkım dolu, sancılarla yüklü bir gerçektir hem de…
Oysa tarih yapan bir ulus olduğumuz da ayrı bir gerçektir.
Yazmadan, okumadan ve değerlerimizi saklamadan nasıl tarih yapmışız ki?
İnsanlık tarihinin en kutsal uğraşılarından biri de bugünün varlıklarını ve değerlerini geleceğe ve gelecek kuşaklara aktarmaktır. Elbette bu aktarmanın en geçerli yollarından biri de yazmaktır. Bilgiyi geleceğe aktarmak yöntemi; araştırmak, incelemek ve bulmak kadar öneme sahiptir ama ne yazık ki bizden uzakta kalmıştır tüm bunlar…
İnsanlık borcudur; YAZMAK, SAKLAMAK ve BUGÜNÜ GELECEĞE AKTARMAK…
Umarız toplum olarak bu gerçeği görür gerekeni yaparız…
Hüseyin Yeğin
Anasayfa
