Yeni yılda zam üstüne zam yapılırken daha da zam yapılacağı dillerde dolanır. Ekonominin sorunlar yılı olacağı söylenir.
Ve İran’da insanlar rahatsızdır, ayaklanır. Ölü sayısı 23’e dayanır… Çok sayıda insan gözaltına alınır.
Bizde ise Abdurrahman Dilipak’tan gelen itirafname vardır.
***
Yeni Akit yazarı: “Aldatıldım… Aldatıldık, aldatılmaya çalışılıyoruz!” başlıklı yazısında der ki:
“…Meğer Balyoz, Ergenekon, Ayışığı hepsi birer kurmaca davaymış…”
”…Kozmik odaya girilmesine ‘gık’ımız çıkmadı. Şimdi ortaya çıkıyor ki, bu senaryo kozmik odaya girmek için bir kumpas, bir senaryoymuş. Kozmik odadaki sırlar alınıp, başka ülkelere servis edilmiş…gerçek ortaya çıkınca yüreğimden bir şeyler koptu. Kendimi aldatılmış hissettim…”
Belli ki çok yanmış yüreği Dilipak’ın!
Vicdanını rahat bırakmamış geçmişinin çirkinliklerinden dışarı sızan kusmuk lekeleri…
Bir insanın aklının tutsak edilmesi kadar elim ve acı verici ne olabilir ki? Koyu karanlıklar arasında yürürken zulmü kışkırtan korkunç gürültülerin ve her türlü pisliklerin arasında yol aldıktan sonra, olan bitenin farkına varmak en büyük talihsizliktir. Özgür iradenin belli bir yana yamanması işte böyle olur.
Yani yandaşlık dedikleri şey…
***
Onun için deriz ki; “Vay bizim yandaşlıktan yana nasip toplayan sözde kıymetli, anlaşılmazlıklar içinde yüzen yazarımıza!”
Demek yıllar sonra yüreğinden bir şeyler kopmuş?
Olsun bu da bir şeydir!
Ucu belirsiz, sonu görünmez, garip ve korkutucu bir düş gibi mi oldu uyandıktan sonra gördükleri? Ve sorarım ona:
“Her şeye rağmen bu ülke için mi yanar gönlünüz?”
”Evet!” diyorsanız. Önerimiz şu ki:
Geriye dönün. Bakın olan bitene. Aklınızı tutsaklıktan bir an için de olsa kurtarıp, vicdanınızın canlanmasına izin verin. Kırın çevrenizi sarıp sarmalayan incecik camdan yapılan aldatıcı kubbeyi. Yandaşlığı uzaklaştırın kendinizden. Özgür iradenizi aldatmadan, aynen şimdiki gibi arı ve temiz duygularınızın canlanmasına ve yaşamasına izin verin… 696 sayılı KHK’de yazdığı gibi “ve devamı” olmasın… Geçmişinizin “ve devamından” kurtulun.
Aynen şimdiki gibi gerçekleri anlamaya çalışın. Güzel olmaz mı böylesi?
***
İnanasım gelmez ama…
Öyle sanırım ki daha ileride daha çok şeyler göreceksiniz.
Yüreğiniz daha nicelerine yanacak,
Dayanamayacaksınız,
Yaptıklarınızın kara katmerli kötülüğünden,
Siz de iğreneceksiniz.
Mideniz kaldırmayacak,
Dışarı çıkıp aynen bugün olduğu gibi içinizde ne varsa kusacaksınız.
Ve haykıracaksınız…
***
Uyanmanın verdiği ürpermeyle ne de güzel söylemiş:
”Allah bizim ferasetimizi artırsın, bu münafıkların şerrinden de hepimizi emin kılsın. Allah bizleri affetsin. İnsanın gaflet anı oluyor…” diye yakınmış!..
İtirafnamedir bu tarihe geçecek…
Benzerlerinin durumunu yansıtacak ve akıllarını başından alıp götürenlere lanet okuyacak…
Umarız ki böyle itirafnameler kaleme alınmadan, eş dost sohbetinde dile getirilmeden çok önceleri gerçeklerin özü kavranılır.
Elbet gaflet ve dalalet içinde olmak üzüntü vericidir. Elbet Allah’tan af dilemek de bir yoldur ve bir yöntemdir. Ama tekrarının önlenmesi için tüm çabayı en içten duygularla göstererek…
***
Dilipak’ın ortaya koyduğu bir şikâyeti var ki katılmıyoruz. Der ki Dilipak:
”…Bilerek birileri ile yan yana durmuşsam, bu ya meşru bir iş ya da meşru bir söz içindir…Ama aldatanlardan bu dünyada da ahrette de şikayetçiyim.”
Talepler kişiseldir ve bir hakkın dile getirilmesini yansıtır. Bu sözlere bu açıdan bakınca söylenecek çok şey yok! Üstelik Allah’la kul arasındaki bir iletişimdir. Özgündür, bağımsızdır ve müdahale edilmesinin bir anlamı da yoktur.
Ama…
Yığınla hatalar yap.
Dönülmez yanlışlara imza at.
Gidilmemesi gereken yollarda aylarca, yıllarca git.
Allah’ın verdiği aklını gereğince kullanma. Başkasının aklını aklına rehber yap.
Topluma vereceğin kadar zarar ver.
Sonra kalk.
Allah’a şikâyette bulun…
***
Tekrar ediyoruz.
Allah’la kul arasındaki ilişkiye müdahale etmek gibi bir düşüncemiz asla olamaz.
Ama yapılanların, pişmanlıkların, aldatılmaların bir de dünyayı ilgilendiren yanı vardır.
Yaşarken pişmanlıklara neden olacak, vicdanları sersemletecek, yüreklerden bir şeyleri kopartacak ve onu kanatacak eylemlere katılanların dünyada vermeleri gereken hesapları olmalı…
Öyle değil mi?
Zaman akıp geçer elbet.
Ama zaman akıp geçerken keser dönecek, sap dönecek gün gelecek hesap günü gelip kapıya dayanacaktır…
Hüseyin Yeğin
sislioda.com
Anasayfa
