KOLSUZ AYAKSIZ Emekli Askere HACİZ.

Uzman Çavuş Hayati Akış, 22 yaşında Ağrı’nın Eleşkirt ilçesinde görevliydi. Mutlu ve geleceğinden emin… Ta ki elektrik çarpması kazası geçirene dek!
İzinli olduğu bir gün evinde elektrik çarpması kazası geçirince her iki kolunu ve bacaklarının dizden aşağısını kaybetti. Bu onun için bir ölümdü. Ama nefes alıp verebiliyordu. Sevdiklerinin teşvik ve desteğiyle yaşama sarıldı.
Ne var ki geçirdiği kaza, izinli ve evinde olduğu bir sırada meydana geldiği için GAZİ SAYILMAYARAK malulen emekli edildi. Çaresiz memleketi Mersin’e dönerek burada yaşamaya başladı.
Yüzde yüz engelli raporu vardı ve vergi muafiyetinden yararlanıyordu.
***
Evine çakılı kalmış bir yerlere çıkamıyordu. Ağırdı ve taşınması gerçekten güçtü.
Zar zor biriktirdikleriyle bir araba satın aldı ki onunla kendisini bir yerden bir yere götürsünler. Hem çoluk çocuğuyla gezmek, sağı solu seyretmek istiyordu. Eşi ve çocuğu da öyle…
Şoför tutacak hâli yoktu!..
Çevresindeki eş, dost, akraba kim varsa rica eder, onlar da gelip arabasına bindirip onu götürürlerdi. Başlangıçta arabayı kullanacak kişi bulmakta hiç zorlanmadı. Mutlandı, sevindi!.. İçi içine sığmaz oldu.
Eşiyle birlikte mutluluğu tatmak, çocuğuyla birlikte gülmek değişik bir duyguydu. İlk defa kaza geçirdiğine üzülmedi. Arabasıyla yaptığı gezintiler, ah çekip, ellerini dizine vurduğu günleri unutturmuştu.
Tek derdi arabaya bindikten sonra eve dönünceye kadar arabadan inememesiydi. Olsun! O buna da razıydı.
Değişik yerleri, tarlaları, bahçeleri, rengârenk çiçekleri ve gülleri görebiliyordu.
Ve arabasının camını açıp temiz hava soluyabiliyordu.
***
İlk defa kendisini arabasıyla gezdirdiklerinde içine dolan sevince engel olmakta zorlanmış, ikide bir habire küçük kahkahalar atmıştı.
Ne yazık ki…
Bir süre sonra kıtlık günleri başladı…
Eş, dost ve akraba kıtlığı vardı.
Çünkü arabayı kullananlar önceki gibi istekli olmuyorlardı.
***
Geçtiğimiz 2015 yılı içinde kardeşiyle birlikte Silifke’ye gitti. İşleri vardı. Tabii ki sevinçliydi yine…
Sanayide usta olan biri arabasını kullandı. Kendisi inemediğinden arabada bulunuyordu.
Derken o korkunç kaza meydana geldi.
Arabasını kullanan kişi ölümlü bir trafik kazasına sebebiyet verdi.
Alkollüymüş!..
Mahkeme o sürücüye gereken cezayı verdi…
***
Ama Hayati Akış’a da ceza verdiler.
Aracın sahibi olduğundan,
Alkollü birinin arabasını kullanmasına izin verdiğinden!..
MÜTESELSİL SORUMLULUK…
Mahkeme müteselsil sorumluluktan 128.000,00 TL’lık haciz işlemi başlatmış!..
***
Malulen Emekli Uzman Çavuş Hayati Akış, çaresizlikten bunalmış!
Sesini duyurmak istiyor. Diyor ki:
“Arabam zorunlu ihtiyacım, organlarımın yarısı.
Arabam yerine istesinler BÖBREKLERİMİ VEREYİM…
Eğer bunu da elimden alırlarsa yaşayamam. Elim ayağım, canım ciğerim arabam giderse ben ne yaparım?

***
Sayın Cumhurbaşkanı kızgın anlarında sesine olabildiğince abanarak “Ey” diye seslenir.
Biz de deriz ki:
“Ey Devletim! Neredesin?”

Hüseyin Yeğin

SisliOda