Karabiberim, Kestanem, Mevlana Şekerim!.. ‎

Karabiberim!..
Hava sıcak.
Toprak.
Köşe bucak.
Nem kokmuyor artık.
Dans ettikçe kör bıçak.
Kafadan çatlak.
Ne varsa doğada.
Ürküp kaçıyor.
Yarıldıkça kuru toprak.
Çatlaklarında yok oluyor umutlar.
***
Kestanem, Mevlana Şekerim!
Sırılsıklam.
Bedenim.
En çok da koltuk altım.
Bir de sırtım.
İç çamaşırım yapış yapış.
Her yanımda danışıklı dövüş.
Utanca bile maskara olmuş.
***
Kestanem, Karabiberim!
Baksana şu ağaca!
Gövdesi bile çatlamış.
Belli ki susuzluk canına yetmiş.
Toprağın derinliklerinde su arayan.
Açlıktan guruldayan.
Kökleri.
Lime lime olmuş sanki!..
***
Hatırlar mısın Karabiberim, Mevlana Şekerim?
Ulu çınarın dibinde söyleşirken gönüllerimiz.
Tutuşurdu yanan ellerimiz.
Yakardı ikimizi de gözlerimiz.
Ah o gözlerimiz…
***
Ben bu sıcakta.
Kupkuru havada.
Bomboş gezinirken.
Sen ne ararsın beynimin hücrelerinde.
Neden dolanırsın gözlerimin içinde.
Bilmez misin?
Tutkularım sana aç.
Sanırsın ki neyim varsa dünyada.
Hepsi sana muhtaç.
Karabiberim, Kestanem, Mevlana Şekerim.
 
Hüseyin Yeğin
 
sislioda.com