Baktıkça gökyüzüne,
Bir bıçak gibi saplanırım düne,
Ne kadar anım varsa dünden,
Çağırırım hepsini bugüne,
Kırmazlar beni süne süne,
Koşarcasına,
Özünden koparcasına,
Geldiklerinde onlara
Kucak açasım gelir.
Ve onlarla birlikte kanat takıp uçasım gelir.
***
Sonra,
Önceleri doyasıya sevdiğim,
Zamana yenilip yitirdiğim,
Mücevherlerle allayıp pulladığım,
Mini gülücükler yolladığım.
Kaçıp giden sevgililerime,
Aç acına kucak açasım gelir.
Yanlarında kanat takıp uçasım gelir.
***
Sonsuzluğun derinliğinde yitip giden,
Duraksamadan özüne ihanet eden,
Bir iki anım uyandığında,
Ve kendinden utandığında.
Bir de anılarımla haberleşme yollarım tıkandığında,
Yokluğa karışır yok olurum.
Aklım başımdan gider kudururum.
Ama yine de.
Kötü de olsa.
Benim olan anılarıma hep kucak açasım gelir.
Onlarla yan yana kanat takıp uçasım gelir.
***
Şu gökyüzünün engin maviliği olmasa,
Bir iki anım belleğimde takılı kalmasa,
Kahrolurum…
Başım alır gider kaybolurum.
Ama onların gölgesinde bile,
Sevincimden deli divane olurum.
Öyle ki,
Gölgelerine bile kucak açasım gelir.
Ve onlarla birlikte kanat takıp uçasım gelir.
***
İnsan ömrünü tutsak eden zaman deliğinde.
Aklın uçup giden deliliğinde.
Gökyüzünün büyülü maviliğinde,
Oyalanırken kimse bilmesin isterim.
Bırakıp da geçimimi,
Yıllarca oyalandığım işimi,
Sessiz sedasız hepsinden kaçışımı.
Meteor taşlarına vurup da başımı.
Yitirdiğimde kendimi anılarıma kucak açasım gelir.
Onlarla birlikte kanat takıp uçasım gelir.
Hüseyin Yeğin
sislioda.com
Anasayfa
