IPISSIZ Köylerin DEVRİMCİLERİ-4

Hayvancılıkla uğraşan köylülerin GÜNEŞ ENERJİSİNDEN elektrik üretmesi ve kendi iş ve sosyal alanlarında kullanması kulağa hoş geliyor değil mi? Üstelik şaşkınlık yaratıyor işitenlerde…
Ancak ıpıssız köyün devrimcilerini dinlediğiniz zaman bir köye ya da köylüye ilişkin kanılarınızın ve değerlendirmelerinizin; yapılanlar ve gördükleriniz karşısında çok geride kaldığını anlıyorsunuz. Karşınızda Doğu Anadolu’nun garip, kimsesiz ve yoksul köylülerinden birini değil; adeta bir bilim adamını dinlediğinizi sanıyorsunuz. Hatta rahatlıkla diyebiliriz ki karşımızda ARAŞTIRAN, BULAN ve UYGULAYAN BİR BİLİM ADAMI duruyor! Yeterli eğitim almamış olsa bile; inançlı, dirençli, azimli olması, yaptıkları ve yapabilecekleri için yeterli olabiliyor.
***
Kendisine hayranlık duyduğumuz IPISSIZ KÖYÜN DEVRİMCİSİ Güneş Enerjisinden depoladıkları elektrik enerjisini hangi alanlarda kullandıklarını şöyle sıraladı:
-Hayvanların kıl ve yünlerinin kırpılmasında,
-Televizyonlarda,
-Buzdolabında,
-Elektrik süpürgesinde,
-Tıraş makinesinde,
-Telefon ve benzeri diğer cihazların şarjında,
-Gece çadır içi ve dışı aydınlatmada…
***
Bir çırpıda saydı bunları. “Birkaç yer daha var, ama en çok bunlar!” diye mahcup bir anlatımla bize bakıyordu. Duyduklarımızı ağzımız açık ve hayranlık dolu bir şaşkınlıkla dinliyorduk.
Hiç abartmıyorum! Karşımızda kendisine hayranlık duyduğumuz bir bilim adamı vardı. Sakalı uzun, güneşten teni kararmış, inanç küpü!.. “Ama!” deyip sustu birden… Çok sürmedi suskunluğu yine başladı anlatmaya;
“Güneş enerjisinden elde ettiğimiz elektriği bu saydıklarım dışında başka HANGİ ALANLARDA kullanabiliriz, diye araştırma yapıyoruz! Malum hayvancılıkla uğraşıyoruz, atalarımızdan böyle gördük. Ama isteriz ki yaptığımız işi daha geliştirelim, daha ileri götürelim. Hayvancılık deyip geçmeyin! Öyle dertleri var ki hepsiyle uğraşmak zorundasınız. Elimizde hazır elektrik varken niye bu dertlerimize çare olmasın ki? ARAŞTIRIYORUZ ve YAKINDA BULACAĞIZ…” derken inanç, istek ve azim doluydu. İlk karşılaştığımızda gördüğümüz mahcup görünümlü köylü gitmiş, yerine TÜBİTAK üyelerinden biri gelmişti adeta!..
***
Özellikle Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da KAÇAK ELEKTRİK KULLANIMININ yaygınlaştığını, terör olaylarının bu kullanımı azdırdığını ve Devletin bu durum karşısında çaresiz kaldığını biliyorsunuzdur. Basından izlediğimiz kadarınca bu kaçak kullanımın kurbanları bizler oluyoruz. Yani HIZSIZLIK yapanın çaldığı malın karşılığını bizler ödüyoruz…
Yarından tezi yok, Devletin yetkilileri IPISSIZ KÖYLERİN DEVRİMCİLERİ ile iletişim kurmalı. Onların neler yaptığını ve neler yapmak istediklerini bir an önce öğrenmeli, onlara yardım elini uzatmalıdır.
Bir yandan KAÇAK ELEKTRİK KULLANIMI, diğer yandan DIŞA BAĞIMLI BİR ENERJİ POLİTİKASI başımızı iyice belaya sokacak görünüyor. Rusya’nın düşürülen uçağının ardından gelen EKONOMİK ve SİYASİ KRİZ bize benzeri kapıları zorlamamızı gerektirecek boyuttadır. Elimizi çabuk tutup gerekli önlemleri alırsak çıkış yolu görünür, aksi durumda felaketin değişik boyutlarını yaşayacağımız gün gibi ortada…
***
Ev sahibinin ilgi ve nezaketi karşısında zaten ezilmiştik. Bir de gördüklerimiz karşısındaki şaşkınlığımız bizi iyice sersemletti. Tabii ki sevinç ve mutluluk doluydu içimiz.
Az sonra ötemizde duran çadıra doğru yönlendirildik. Çadırın kenarları hava alsın diye yukarı kıvrılmıştı. İçine girdiğimizde bir başka şaşkınlık yaşadık. Hayret! Halı, döşek ve yastıklarla kaplıydı çadırın içi. Kendimizi bir an için Mete Han’ın, Cengiz Han’ın, yahut Süleyman Gazi’nin otağında sandık… Bilmem her nedense böyle bir duyguya kapıldım işte… Ev sahibimiz, daha doğrusu çadır sahibimiz;
“Buyurun rahatınıza bakın, dedi, yol yorgunusunuz oturup sırtınızı yaslayın, hatta ayaklarınızı uzatıp sırtüstü bile yatabilirsiniz. Çadırın kenarlarından serin hava gelir, serinlersiniz.”
Ayakkabılarımızı çıkarıp yastıklara sırtımızı dayadığımızda serin havayla tanıştık. Dışarıdaki kavurucu sıcaklık kaybolmuştu adeta. Çadır sahibi hemen ardında duran oğluna: “Şu havalandırma cihazını getir hele,” diye seslendi. Anlaşılan ürettikleri elektriği kullandıkları bir de havalandırma cihazları vardı… Ancak çadır kenarlarından gelen serin havanın yeterli olduğunu söylediğimizde, vazgeçtiler… Çadır sahibimiz:
-Öyleyse yemek zamanıdır. Müsaadeniz olursa sofrayı hazırlasınlar, derken kılla dolu suratını tatlı bir tebessüm kapladı. Memnundu ve gülüyordu…
Çok geçmeden çadırın tam ortasına serilen geniş bir yaygının üzerine tepsiler, tabaklar, bardaklar, çatal ve kaşıklar konuldu. Tepsi dolusu kızarmış etlerin yanında salata, ayran ve sayısını unuttuğum yiyecek ve içecekler vardı. IPISSIZ KÖYLÜLERİMİZ alabildiğine CÖMERTTİ.
Onlar için misafire ikram büyük bir zevk, büyük bir fırsat ve büyük bir şanstı…
***
Çadır içi aydınlatmada kullanılan ampullerin asılı durduğu yerleri gösterdiklerinde derin bir düş evrenine dalıp gitmiştim. Ülkemin zeki, çalışkan ve cömert insanları… Daima araştıran ve uygarlığın gereklerinden yararlanmak için hiç zorlanmayan tertemiz insanlar. Avrupa’da ikinci, üçüncü sınıf insan muamelesi gören ve VİZESİZ seyahat edemeyen, ama kendi ülkesinde özgürlüğün tadını çıkarırken ARAŞTIRAN ve BULAN bilim adamı niteliğindeki hazır güçlerimiz… Bunlara neden daha geniş olanaklar sağlanmıyor ki?
DEVLET… DEVLET… DUY SESİMİZİ…

Hüseyin Yeğin

SisliOda