TBMM’den yankılanan sesler kulaklarımızı tırmalıyor! Bildik tanıdık seslerin vurdulu kırdılı bir filmi andıran görüntüsü içimize utanç dolu acı pompalıyor.
Ötede Cübbeli!..
Kaç zamandır diline doladığı SATRANCI başımızın en önemli belası olarak lanse ediyor. Bıkmadan ikide bir gündeme getirerek…
Ülkemizin her yanında kış, kar ve kuru ayaz…
Bir yandan birileri bizi korkunç olaylara gebe bir geleceğe doğru çekerken; bir yandan da başka birileri tehlikelerle dolu bir kargaşa bataklığına doğru itiyor…
***
Türkiye Cumhuriyeti tarihinin en bunalımlı köşe noktasında bulunuyor!.. Görünen o ki ya bunalımlar kara günlerle dost olacak ya da bir kurtuluş kapısı aralanacak!.. Buradan sonrasında, belirsizliklere doğru tepetakla gidişi önlemenin yolu ne ola ki?
Yaşama pamuk ipliğiyle bağlıyız! Dengesiz bir ortamın dipten gelmekte olan sarsıntılarını her geçen gün daha yalın ve çıplak hissediyoruz. Ne olacak bu hâlimiz? Rahatsız edici bu havayı daha ne kadar soluyabiliriz ki?
Toplumsal yapımızın dengelerini alt üst edecek ne kadar veri varsa hepsi birden ayaklanmış! Duyurusu kasten yapılmamış bir savaşın göbeğinde bilinçsizce sallanıp duruyoruz.
Hepimiz birer birer; yani ben, sen, biz, siz; kim varsa çevremizde hepimiz birer savaşçı olarak çoktan yerimizi almışız bile… Amansız ve acımasız bir vahşetin mağdurlarıyız… İçinde bulunduğumuz savaşın bir kenarında, bir köşesinde kaygı dolu yüreklerimiz tekleyip duruyor!.. Ha durdu ha duracak!..
***
Sevgilerimiz kundaklanmış, dostluklarımız ağır yaralı!
Bilimselliğe sırtını dönen ve hacmi gittikçe artan bir hantallık başımıza bela edilmiş!..
Emperyalizmin bize doğru oburca uzattığı kolları neredeyse sarıp kuşatacak bizi! İstencimizin zorlandığı, bilinçsiz gidiş-gelişlerimiz beş para etmez olmuş! Küflü, tanıdık ve ağır bir enflasyonun ayak sesleri geliyor…
Ne yazık ki saygı duyduğumuz değerlerimiz de köhnemiş! Yaşamımızın her anına bencillik egemen! Bedbin görüntümüz itici ve caydırıcı… Beynimiz serseme dönmüş!
***
Ötede de Cübbeli!..
Her aklına estikçe SATRANCI anlaşılmaz bir iştiha ile başımızın en büyük belasıymış gibi anlatıp durmakta…
Aklın verilerini iten, teslimiyetçi aklın zafer çığlıklarına eşlik eden bir anlayış üzerimize doğru geliyor.
Sözde din adına, sözde iman adına bilimselliği iteklemek neden bu kadar heveslendiriyor ki insanları?
***
“Cübbeli’nin satrancı diline dolaması.”
Beride de “Bir milletin güvenip seçtiği vekilleri tarafından egemenlik haklarının elinden alınmak istenmesi!..”
İlginç bir tesadüf müdür?
Ve bu olup bitenler:
“Aklın kapısına ağır ve hantal bir kilit vurmakla eş anlamlı değil midir?”
Hüseyin Yeğin
sislioda.com
Anasayfa
