Atatürk’ün tertemiz, arınmış görüşlerini duyduklarında rahatsız olanların ruhsal durumu çok farklıdır. Öyle sanıyorum ki onları anlamak isteseniz de anlayamazsınız.
Suçlama, iftira ve yalanlarla örmek istedikleri bir çerçevenin içinde hiç de dostane görünmezler. Zaten “Düşmanımdır!” dedikleri biriyle savaştıklarını düşünürler.
Evet evet! Yanlış duymadınız, “savaştıklarını” düşünürler.
Ne yazık ki bunu yaparken bilime, tarihe ve salt gerçeklere sırtlarını dönmeleri onlar için bir anlam taşımaz!.. Çoğunlukla dini motif kullanıp din üzerinden amansız bir sömürüyle yaptıklarını pekiştirirler. Düşünen, tartışan, eleştiren değil; suskun, boynu bükük, kula kul olmasını istedikleri insanlardan oluşan bir dünyaları vardır. Ne pahasına olursa olsun aklın ötelere itildiği bir yapıdır bu…
***
Atatürk;
“Sağduyunun; akıl ve mantığın marifetin üstünde önem taşıdığını takdir etmek yalancı alimlerin işine gelmez.” dediğinde içleri içlerine sığmaz olur. Kaplarını aşmak, kılıflarını yırtmak isterler ama yapamazlar!..
“Türkiye Cumhuriyeti halkı, ileriye ve yeniliğe uzun adımlarla yürümeye devam edecektir.” dediğinde anlaşılmaz tavırlarla bulundukları yerde tepinip dururlar, ama daha öteye gidemezler!..
Osmanlının son 200 yılda yaşadığı sendeleme ve sürekli geri gitme hareketlerini ve gerçeğini gizlemeye çalışırlar, ama tarihin acıyla dopdolu olaylarının insanlar üzerinde yarattığı ekşimsi ve buruk tadı unutturamazlar!..
***
“Bizim ilham kaynağımız doğrudan doğruya bütün Türk Milletinin vicdanı olmuştur ve daima da olacaktır.” dediğinde nereden geldiği bilinmez iniltiler gibi anlaşılmaz ve pörsük sözcükleri ağızlarının içinde geveleyip dururlar!..
“Ey millet iyi biliniz ki Türkiye Cumhuriyeti şeyhler, dervişler, müritler, mensuplar memleketi olamaz.” dediğinde ağızlarından köpük saçarak anlaşılmaz gürültülerle ayağa kalkıp sağa sola saldırırlar, ama gerçeğin kuru yüzüyle karşılaşınca boyunlarını büküp sinerler!..
Din sömürüsü yaparak “Din elden gidiyor!:.” derler.
Allah’ın kulu olan insanları, kula kul edip kendi saraylarının köşelerine kurulurlar. Yağlı, iri ve iyiden iyiye pörsümüş kokuşmuşluklarını gizlemek isterler ama başaramazlar…
Sonunda dayanamayıp ona;
“Deccal!” derler.
***
Yetmez bunlar küfrederler! Ağza alınmayacak sözcükler dizerler yanlarındaki çocuklardan utanmadan…
Ve devir alır başını yürür!
Zaman, alışılmamış tembelliğiyle gerdan kırar. Olaylar değişir.
Canlar bir bir gider. Yeni canlar gelir… Mallar mülkler el değiştirir!..
Memlekete sevdalılar hızını kesip geri durduklarında sazı ellerine alırlar. Vurup sazın bam teline şimdiye dek duyulmamış kuru gürültülerin kaynağı olurlar…
***
Gelirler giderler!..
Herkesi kendilerine düşman ederler.
Düşmanlarını ateşte dağlatırlar!..
Aydınlık olurken yandaşlarına, kendilerine karşı koyanın anasını ağlatırlar.
Gözün görebildiği, insan elinin ulaşabildiği her yanı karalarla karartırlar…
***
Yetmez bunlar!..
Her toplumsal bunalımı fırsat bilirler.
Canlar dökülürken bir bir yere. Acılar otururken insan olanların yüreğine, onlar bunları birer fırsat bilirler…
Darbe az daha başarılı olacaktı diyenlerden; “birlik ve beraberlik söylemleri” yükselirken ayyuka; ne varsa görünürde birlik beraberlikten yana, onlar bunu da fırsat bilirler…
Yenikapı‘da benzeri görülmemiş birlik ve beraberlik görüntüsü sergilenirken onlar için için gülüp; “Fırsat ayağımıza kadar gelmiş. Onu neden tepelim?” derler.
***
Ankara’da, İstanbul-Beşiktaş’ta…
Gaziantep’te, İstanbul-Vezneciler’de…
Cizre’de!
Kayseri’de,
Mardin’de, Midyat’ta,
Velhasıl ülkenin dört bir bucağında patlamalar olurken onlar gizlendikleri örtünün altından sinsice çıkıp yapacaklarını yaparlar.
Hedeflerinde Atatürk vardır.
Lanet okurken açıktan açığa ona hücum etmenin hazzını bin bir yolla yaşamak istediklerini yayıp dururlar.
***
Rus diplomat saldırıya uğrayıp öldürüldüğünde ve işler tersyüz olduğunda onlar bunu da fırsat bilirler!..
Atatürk’e doğrudan saldıramayacaklarını bildiklerinden önce onunla özdeşleşen ne varsa hepsine,
Bir bir,
Saldırıp dururlar…
“Kurtuluş Savaşı olmamıştır!” derler ve bu dediklerinden zerrece hiç mi hiç utanmazlar!..
***
Fırat Kalkanı Operasyonu‘nda,
El-Bap‘da Mehmetçiklerimiz şehit olurken milletin ağzı yüreğine gelir!..
Yüzler kararır, umutlar solgunlaşır ve tedirginlik kol gezerken,
Onlar bunları da fırsat bilirler…
Atatürk’e saldırmak, ona iftira atmak, yalanlarla karartmak için…
***
“Kim neyin peşinde?”
Birlik beraberlik içinde olmamızı neden düşünmezler?
Yoksa Atatürk’e saldırmak için:
“Aman ha! Önümüzde kocaman,
Kaçırılamayacak denli büyük,
Bir daha gelmeyecek denli değişik,
Bir fırsat doğdu… “
Diye mi düşünürler?
***
Dün Rize’de yapılanları gördüğümde içim kan ağladı. Acaba Rize’dekiler bu anlattıklarımla örtüşen insanlar mı?
Olmaması gerek!
Hiçbir yürek,
İstemez böyle bir şeyi.
Ama eğer öyleyse, yani bu anlattıklarım gibiyse oradakiler!..
Yazık, hem de çok yazık!..
Hüseyin Yeğin
sislioda.com
Anasayfa
