Bir Yıldız Daha Kaydı

class=”alignnone size-full wp-image-4565″ />

Yaşam bir döngüdür.
Elbet gelen olduğu gibi giden de olacaktır.
Güzeller, zekiler, hoş bakışlılar, merhametliler, güler yüzlüler, arınmış gönüller geldiği gibi bunlardan gidenleri de olacaktır.
Türk Sineması’nın bizim kuşağımızı temsil eden önemli bir yıldızı daha kaydı…
Fikret Hakan…
***
Kendine özgü mimikleri ve ilkeleri olan biriydi. Elbette aşırılıkları, taşkınlıkları ve hataları da vardı.
Tabii ki halkın sevgilisiydi.
Nice parlayan yıldızlar gelip onun önünden geçtiler. Kimileri onun önünü kapadı. Bir tür gölgelerdi yani… Yeni yıldızlar parıldayıp dururken onun önünde, Fikret Hakan gerilere kaydı.
Ama o bunları hiçbir zaman sorun yapmadı. Çıkıp da geriye bekledi. Zamanının yeniden geleceği günleri, parıldayıp çevresini aydınlatacağı günleri bekledi. Bekledi…
Gün oldu sıkıldı, gün oldu eziklik duydu; ama yine de sabırla geleceğine inandığı o günleri bekledi. En sonunda geldi o günler. Beklemesine değmişti doğrusu. Tıpkı daha öncekilerde olduğu gibi yeniden sevildi, sayıldı ve çevresini aydınlattı. Topluma bir şeyler vermek isteme arzusuyla yanıp tutuşan gönlü başarılı olduğu günlerde serinledi…
***
Hırslıydı ama öyle çok da değil… Daha ziyade akılcıydı. Duygusal bir akılcılığın egemenliği onu insanlara yaklaştırıyordu.
Şöhretinin doruklara çıktığı 1960’lı yıllarda yaşantısında epeyce eleştirilecek yanları oldu. Gece hayatı oldu. Ama bu yükü daha fazla taşıyamayacağını anlayınca İstanbul’u terk edip Marmaris’e gitti. Kaçmıştı İstanbul’dan!..
1980’li yıllarda olgunlaşmanın verdiği katkıyla mütevazi ve hoşgörülü bir yapıya sahip oldu denilebilir Hep öne çıkmak arzusunda değildi. Geri planda kalmanın, ikinci, üçüncü adam olmanın hiç de gocunacak bir yanının olmadığını keşfettiğinde huzurlu günlerinin sayısı arttı.
Hiç boş durmadı. Hep yapacak bir şeyler buldu.
Aldığı ödüller sanatıyla övünç duymasına yetecek kadar çoktu. Hatta fazlaydı bile…
Kültür Bakanlığı’nca verilen Devlet Sanatçısı unvanını aldığında çevresinden çıkan çatallı seslerden rahatsız olmuş bu unvanı almış olmanın tadına yeterince varamamıştı.
İstanbul Kültür Üniversitesi’nde öğretim görevlisi olarak hizmet verdi.
2009 yılında Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Karşılaştırmalı Edebiyat Anabilim Dalı’ndan fahri doktor unvanı aldığında kendisiyle epey gurur duymuştu…
***
Gidici olmanın verdiği önseziyle insanlara, çoğunlukla da gençlere birkaç düşüncesini aktarmak istiyordu. Diyordu ki:
1958 yılından sonra şımarık biri olmuştum. Üç kere üst üstte yanlış evlilik yaşadım.
Bütün genç meslektaşlarıma ders olsun, hayatlarına girecek kadının kıymetini bilsinler. Eğer ben hayatıma giren kadınlardan birinin değerini bilseydim olduğum yerden daha üstün yerlerde olurdum.
Şimdi bir maddi sıkıntım yoksa, bunu kumar oynamamam ve gece hayatımın olmamasına borçluyum.
Meslektaşlarımın çok okuyup, çok araştırıp özellikle ülkenin sosyolojik yorumunu yapabilecek duruma gelmeleri lazım. Senaristler kendilerine güvenmesin, eleştirilere kulak versin!
Rahmetli Ayhan Işık, Eşref Kolçak, İzzet Günay, Ediz Hun daha kim varsa bir gün birbirimizin ağzından kötü bir laf çıkmadı. Çünkü hepimizin seyircinin kalbinde ayrı bir yeri vardı ve tarzlarımız farklıydı.
Bu nedenle yıllarca gayet dostane yaşadık. BÖYLE DE ÖLECEĞİZ. Bizler İguana gibiyiz. Onlar gibi bizde nesli tükenenlerdeniz. Bir gün bu piyasada bizden kimse kalmayacak…
Gerçekleştiremediğim tek hayalim: Mustafa Kemal’i oynamak idi. O şansı bana tanımadılar…
***
Bir de hasta yatağında,
Halsiz ve bitkin bir durumda iken söylediği sözler var ki onları buraya almak vicdani borcumuzdur.
“BAK ŞU LAFIMI UNUTMA, VATANA ve ATA’YA İHANET AFFEDİLMEZ.”
Usta oyunca Fikret Hakan akciğer kanserine yenik düşerken BİR YILDIZ GİBİ KAYIP GİTTİ.
Yakınlarına ve sevenlerine başsağlığı diliyoruz.
Allah’ın rahmeti üzerine olsun…

Hüseyin Yeğin

sislioda.com