Ben bir su kaplumbağasıyım.
Dolandığım suların ağasıyım.
Ve yalnızlığın müptelasıyım.
Eğer yalnızlık vurmasaydı yüreğime.
Çıkar mıydım bu kayanın üstüne.
Bakınır mıydım çevreme umut umut üstüne.
Arar mıydım ben gibi ağlayanı.
Sulara karışıp çağlayanı.
***
Kabuklarımda acılar dert olmuş çizik çizik.
Boynumda taşıyamadığım bilezik.
Kahreder beni…
Yoksa,
Bu kahır olmasa,
Geleceği oyuncak yapıp kandırır mıydım kendimi?
Kurbağa ile dost olmasını,
Martılarla alıp alıp vermesini,
İyi kötü ,
Elbet ben de bilirim…
Her bilgiyle yeniden dirilirim.
***
Belki bundandır sevgimi kat kat yapıp
Kabuklarımın arasına katıp,
Kırışıklığında onların,
Gönlüm ezik.
Sevgilerim ezik.
Gündüz gece,
Serserice,
Dolanıp durmam…
***
Bulsam birazcık azık.
Çekilirim bir kenara.
Küstüklerimden uzak.
İçimde kocaman bir yara.
Hıçkırarak ağlardım.
Suların derinliklerine hasret…
***
Bakmayın böyle göründüğüme.
Ne suyun tadını çıkarırım,
Ne de karada gezinirken gönlümce haykırırım.
Umar bulamam düştüğüm derde.
Ayak parmaklarımın arasındaki perde.
Zorlar beni…
***
Şu güneşin sıcaklığı olmasa,
Elli yıldır taşıdığım tasa.
Yer bitirir beni.
Şu gölün ortasındaki kaya.
Serinlik verir bana.
Böylece,
Atalarımdan bana ulaşan bilmece.
İter beni suların serinliklerine.
Arar dururum…
***
Sonunda…
Özgürlüğün apaklığını,
Gerçeğin çıplaklığını,
Güneşin kabuğumun üstünde yansıyan parlaklığını.
Övünç yapıp.
Gönlümce bir alıp bir veririm.
Özgürce yaşayıp bilge olmanın sırrına eririm.
Hüseyin Yeğin
sislioda.com
Anasayfa
