AKP’ye ne oluyor?
Ne oluyor ki AKP’den bunca koku yükseliyor?
Kimse inkâr edemiyor bunu. Sadece kokunun türünde yapılan nitelemeler farklı.
Artık AKP’den kokular yükseldiğini herkes biliyor. Ama bu kokular; kimine göre temiz, kimine göre tertemiz, kimine göre ise rahatsız edici ve hastalıklı…
Uzun yıllar iktidarda kalmanın sıkıntılarını yaşadıkları kesin. Besbelli ki bir hastalık sarmış bedenlerini!.. Yerlerinde duramıyorlar! Kıpırdanmalar, oynayıp durmalar çoğalmış. Toz duman yükseliyor bulundukları yerden. Sıkıldıkları, tedirgin oldukları; belki de umarsız bir hastalığa yakalandıkları açık. Yüzlerinin rengi bile değişmiş!..
Bunu kendileri de inkâr etmiyor. Üstelik bir ad takmışlar hastalıklarına:
Metal yorgunluğu!..
***
Gerçekten yakalandıkları hastalığın adı metal yorgunluğu mu? Yoksa adını telaffuz etmek istemedikleri kemirici ve eritici, sonunda da yok edici bir hastalık mı?
Halkın bilmediği, adını pek duyup işitmediği bir hastalık türü bu metal yorgunluğu. Kulağı öyle tırmalamayan bir ad değil… Kim bilir belki de metalin gücünden yararlanmak isteyenlerin yakıştırmasıdır. Ne olursa olsun besbelli ki rahatsız edici bir hastalığa yakalanmışlar. Bu kesin…
***
Bildiğimiz, uzaktan izlediğimiz AKP’de yönetim çarkı dişlileri arasında mırın kırın eden asla olmazdı.
AKP’nin başında alışılmadık tavırlarıyla bir lider vardı. Büyük Ortadoğu Projesinin Eş Başkanı olduğunu söyleyen uzun adam. Ama bilemedik bu makamı kimden aldığını!.. Ona böyle bir makamı kimin verdiğini bilemezdik. Kim vermiş ola ki?
Halkımız mı verdi?
TBMM mi?
Yahut hiç tanımadıklarımız mı, bilmediklerimiz ve hesaba katmadıklarımız mı?
Bildiğimiz bir şey varsa Büyük Ortadoğu Projesi’nden söz ettiği zaman Diyarbakır’dan da sıkça söz ederdi. Ama neden Diyarbakır derdi, doğrusu bilemezdik işin orasını!..
***
AKP’de kefeniyle birlikte dolaştığını söyleyenler vardı.
”Allah Allah…” dediklerinde yankılanan ve hışımla gökyüzüne yükselen seslerden susuzluklarını giderenler vardı.
Yılların katılaştırdığı özlemlerin buluştuğu bir kör gidiş de vardı. Öyle bir kör gidiş ki ülkemizi bilinmez karanlıklara iter dururdu.
Devlete ait kâr getiren işletmeler satıldığında canlanan ekonominin gülen yüzünden hoşnut olanlar vardı. Bunların getirisinden yararlanan, ama neyin ne olduğunu kimsenin bilmediği… Halkın her geçen gün biraz daha yoksulluğa ve cehalete itildiği günler gelip yakamıza yapıştı.
Temeli düzeltilmeyen, özünün üzerine çekilen katı kabuklarla zorla soluk alıp veren bir ekonomi vardı. Ve ekonomideki bu sahte canlılık nice gönülleri fethetmişti. İhracat artmış, ithalat daha da alıp başını gitmiş, önüne geçilmez bir sel felaketini andırıyordu.
Yeni zenginler yaratılmıştı. Sürüyle gelen, önüne geçilmez ve har vurup harman savuranların alabildiğine çoğaldığı… Durgunluk dönemlerinde ne yapacaklarını şaşıran, afallayan ve zaten oldum olası bir işe yaramayan…
****
Bir de birden bire meydana çıkan Yeni Osmanlıcılık vardı.
Yeni Osmanlıcılık denilen kurguyu ortaya çıkarmışlardı ki halk onunla oyalansın, düşler kursun, hayal görsün, gününü gün etsin; ama asla hastalanan bedenin arazlarını görmesin diye.
Fatih’ten, Yavuz’dan, Kanuni’den söz etmeye başladılar. Kaldı ki onların ne yaptıklarını dahi tam bilmiyorlardı. Onları el üstünde tutup onların zamanında ulaştıkları güce ulaşacaklarını söyler oldular…
Sonra onların çok uzak olduğunu görünce “II. Abdülhamit” dediler. Diye diye, öve öve bitiremediler.
Elbet bilirlerdi II. Abdülhamit‘ten iki önceki padişah Abdülaziz’in tahtan indirilirken devletin hazinesinin tamtakır olduğunu. Onu indirenler sakladığını sandıkları hazineden medet umdular. Ama baktılar ki onun da pek bir şeyi kalmamış…
İktidarı döneminde borç üstüne borç yapan Sultan Abdülaziz yabancılardan aldığı borçları büyütmüş, kendisinden önceki borçları kat be kat artırmıştı. Ya kendisinden sonra padişah olan 5. Murat?
5. Murat padişah olduğunda derler ki:
Beyoğlu’nda ve Galata’da borçlanmadığı bir dükkân dahi yoktu…
İşte böyle! Borç içinde yüzen bir şehzade 5. Murat padişah olsa ne olur olmasa ne olur? Nitekim bir şey de olmamıştır, olamamıştır. Ancak 93 gün padişahlık yapmış, sonra da II. Abdülhamit padişah olmuştur ki ilerde zaman bulursak adlarını andığımız bu üç padişahın dönemlerinden çok sayıda ilginizi çekeceğine inandığımız bilgiler sunacağız.
***
Bunlar olup biterken özellikle milliyetçi tabanın umudu olan Bahçeli tam bir umutsuzluk dönüşüyle sahneye çıkıp gönüllerde kendisi adına ne var ne yoksa silip süpürmüş, alıp götürmüştür.
Ardından ülke adına bir şeyler yapmak isteyen Meral Akşener meydana çıkmıştır.
Halkın umudu olmuştur.
Gittikçe genişleyen çevresiyle öncelikle AKP’nin korkusu olmuştur.
Kokuların yükseldiği AKP’nin…
Bundan olacak Akşener’e hemen FETÖ’cü damgası yapıştırılmıştır.
Her adımı insafsızca eleştirilmiştir.
Yasal olan ve demokrasinin gereği hakları dolaylı olarak elinden alınmış ve alınmaya devam edilmektedir.
Bunlara rağmen hâlâ ayakta kalmasını beceren Akşener’e karşı ağız değiştirilmiş ve saldırı okları sıklaştırılmıştır.
İlginçtir ve gariptir!..
Birden ortaya Dolaylı FETÖ’cü kavramı çıkmış ve yandaşlar kesiminde tutunmaya başlamıştır.
Yolunda dimdik, kararlı ve yürekli adımlarla ilerleyen, üstelik çevresi gittikçe genişleyen Meral Akşener ve arkadaşları için Başbakan Yardımcısı Recep Akdağ Dolaylı FETÖ’cü yaftası yapıştırmaktan gocunmamıştır.
Bir devlet adamına yakışmaz bu tür yaklaşımlar…
Tüm bu olup bitenlere rağmen ne de güzel yakışmaktadır Meral Akşener’e;
Gittiği yolda inançla yürümek.
Halkın gönlünü fetheden onların özlemle beklediği siyasetçi olmak…
Hüseyin Yeğin
sislioda.com
Anasayfa
