Dün haberleri izlerken olduğum yerde kalakalmıştım.
Ülkemin üzerinde gezinen kara bulutlardan bunalmıştım.
Alıp başımı gidesim geldi.
Sokağa çıktım.
Hava güneşli ve güzeldi…
***
Bakışlara huzur veren,
Sıkıntılı gönülleri ısıtan,
Baharı muştulayan ağaçlar çiçek açmıştı.
Rengârenk…
Belli ki doğa AÇILIM yapıyordu.
***
Çiçekler cana can katacaktı.
Her yeri güzelliklerle donatacaktı.
Meyveleriyle aç karınları doyuracaktı.
Kimseyi aldatmadan,
Yalana dolana sapmadan,
Ve sahibine ihanet etmeden…
***
Doğanın AÇILIMINA derin bir saygı duydum.
Düşüncelerimin temposuna uydum.
Gittim gittim…
Kendimde değildim.
***
Ağaçlara dedim ki,
Siz,
Sessiz sessiz,
Kimseye rüşvet vermeden,
Yandaşlarınızın çıkarını düşünmeden,
Hainlere ödün vermeden,
Tarihinize ihanet etmeden,
Her yanı harabeye çevirmeden,
Nasıl AÇILIM yapabiliyorsunuz?
***
Sonra utandım kendimden.
Durdum bir süre…
Beynimi kazıyan gerçekleri alıp elime,
“Biz,” dedim kendi kendime,
AÇILIM yaparken,
Neden bir ağaç kadar olamıyoruz?
Hüseyin Yeğin
sislioda.com
Anasayfa
