Haksızlıklar ve adaletsizlikler sürecinde inleyen gönüllerin, önceleri acınası feryatları duyulmazdı. Şimdilere bakıyoruz hiç boş geçmiyor! Her gün bir başka yerden feryat yükseliyor.
Medyada yer bulmakta zorlanan bu acılı feryatlar şimdi, fırsat bulup seslerini duyurabiliyorlar.
Onca acılar içinde sızı çeken, yuvaları darmadağın olan nicelerinin haksızlık ve adaletsizlikler karşısında kullanacakları hakları olmalı değil mi?
İnsan hak ve özgürlüklerinin gasp edildiği, sağa sola savrulup ne mene oyunlar oynandığı günler unutulmamalıdır. Bunları unutmak ya da önemsememek insanlık adına işlenecek suçların başında gelir.
***
Devletin hayati derecede önemli bir kurumu olan TSK’ye yönelik kahpece eylemler birbiri peşi sıra dizildiğinde;
Kıs kıs gülenler.
“Oh! İyi oldu!” diyenler,
Gizli, saklı ellerini ovuşturanlar,
Olanlardan çıkar sağlamaya çalışanlar,
Şimdilerde tavır değiştirdiler…
KUMPAS sözcüğünü yeterli bulmadılar ki yeni ve değişik sözcükler ürettiler.
***
Evet!..
Önce KUMPAS sözcüğünü kullandılar!.. Ama;
Yapılan pisliklerin üst boyutta olduğunu duyanlar!..
Devletin başına nice akıl almaz çoraplar örüldüğünü görenler,
Daha doğrusu çıkarlarına dokunulduğu için feryat figan edenler,
Geleceklerinin tehlikeye düştüğünü anlayanlar,
İktidar güçlerinin ellerinden bir sabun gibi kayıp gitmekte olduğunu algılayanlar,
KUMPAS sözcüğünü yeterli bulmadılar ki yeni ve değişik sözcükler ürettiler.
***
Kimi,
“Hem Rabbimize hem de milletimize verecek hesabımız olduğunu biliyorum. Rabbim de milletim de bizi affetsin,” dedi…
Kimi,
“Ne kadar da ahmak bir insanmışsın, herkes söylüyordu, herkes bunu söylüyordu, sen itiraz ediyordun diyebilir,” dedi…
Kimi,
“Ben şahsım adına Yüce Türk milletinden özür diliyorum. TSK’nin içinden böyle hainler çıktı. Yüce Türk milleti kusura bakmasın,” dedi.
Daha çok var söyleyenler!.. Biz bu kadarınca yetinelim…
***
Pişmanlık ve nedamet insani bir duygudur. Tabii ki olumlu bir gelişmedir. Ancak yalnız başına çok da önemli değildir; devamında gelişecek olaylarla değer kazanır.
Görünen o ki acı çekip haksızlık, adaletsizlik altında ezilenler ve zulme uğrayanların içindeki acı gitmemiş. O acıların yaktığı ateşler henüz sönmemiştir!..
Gönüllerdeki acılar dışa vurur olmuştur…
Devletin bu kapsamda yapacağı çok işi olduğunu düşünüyoruz. Devlet, haksızlığın ve adaletsizliğin pençesinde kıvranıp nice yıllar acı çekenlere elini uzatmasını bilmelidir.
Hüseyin Yeğin
Anasayfa
