Cumhurbaşkanımız daha önceleri anlatmış demişti ki:
“…Hükümet, 10 günlük tatili programını aldı, çalışıyor. Eğer önü ve arkası müsaitse turizm açısından isabetli olur. İç ve dış turizm açısından… Şu anda hareketlenen turizm -mesela bugün itibarıyla Antalya yüzde 80’i doluluk oranını yakalamış vaziyette- bu da turizm sektörünün açığını süratle kapatması fırsatını verir…”
Ve dediği oldu Bakanlar Kurulu 10 günlük tatile karar verdi.
***
Bakanlar Kurulunun Devletin onca işleri arasına bayram tatilinin kaç gün olacağını sıkıştırmasını takdir edenler vardı. Hükümet Sözcüsü Bekir Bozdağ, TV’ye çıkmış 10 günlük tatilin nimetlerini, ballandıra ballandıra anlatıyordu:
Vatandaşlarımız bu bayramlar vesilesiyle aile ziyaretleri yapacaklar.
Turizm sektörü canlanacak.
Ticari hayat olumlu etkilenecek, hayat bulacak…
…Bayramı’na tekabül, tekaddüm eden günleri…
Durun daha bitmedi!.. Maaşlar var.
Emekli, dul ve yetim, şehitlerimizin yakınlarının ve gazilerimizin maaşları. Erken ödenecekti maaşlar. Eğer maaşlar erken ödenmezse neye yarar ki 10 günlük tatilin nimetleri!..
***
Kendimi evin karşısındaki parka attım. İri bir çam ağacının gölgesine sığındım. Hem çevreye bakınıyor hem de düşünüyordum. Bir ara gençten biri karşıma dikildi. Gülerek “Hüseyin amca, dedi. Beni tanımadın mı? Ben Durmuş. Yılmaz’ın torunu Durmuş…”
Yıllar öncesinden tanırdım dedesini. Rahmetli olmazdan önce fırsat bulduğumuzda görüşürdük. Hâli vakti yerinde, iyiliksever, herkesin yardımına koşardı. Torunu iyi bir çocuktu ama bir ara serserice bir hayat yaşadığını duymuştum. Evlenince kendini toparlamış, dediler. Yüzündeki güleçlik kaybolmamıştı. Ellerime sarılıp “Amca!..” derken sesindeki içtenliği görmenizi isterdim.
***
Çoluk çocuğunu sordum. “İyiler,” dedi ve durdu. Mahzun ve süzgündü. “Hayrola, dedim, pek iyi görünmüyorsun?”
“Sorma amca, dedi, tam 10 gün tatil yapmışlar!”
İlk anda ne demek istediğini kavrayamadım. Soran bakışlarımı görünce yanıma ilişirken:
“Devlet tam 10 gün tatil yapmış” diye tekrarladı. Güldüm: “İyi ya yaşamanın tadını çıkarırsın. Al çoluk çocuğu çık git sen de…”
Hüzünlü bakışlarını gözlerime dikti. Ha ağladı ha ağlayacak gibiydi. Gözleri nemli anlatmaya başladı.
“Amca cebimde tam tamına 485 liram var.
Halk ekmeği satan büfeye gidiyordum. Ekmek alacaktım çoluk çocuğa. Bir de insaflı bir karpuzcuya denk gelirsem katık olsun diye karpuz… Çalıştığım yerde diyorlar ki haftaya iş yok! Tatilmiş!.. Kurban Bayramı tatiliymiş dediklerine göre. Benim bildiğim Kurban Bayramı tatili 4 gün. Devlet uzatmışmış meğer, öyle diyorlar. Haydi doğru olsun dedikleri 4 güne bir 4 gün daha ekleseler ne olur? 8 değil mi? Peki bu 10 gün tatil nereden çıktı?”
***
Elinin tersiyle yanaklarından süzülen yaşı silerken durmadan anlatıyordu. Anlaşılan epey dertlenmişti, sevinecek yere…
“Aklımız ermez Devlet işine amma, Devletin yapıp ettiği cebime dokunursa; nasıl dayanacağım? Nasıl ekmek yiyecek evdeki çoluk çocuk? Olacak şey değil! Bu da bir tür zulüm bizim için… Nasıl yaparlar bunu, nasıl düşünmezler evdeki bekleyenlerimi?
Dile kolay 10 gün serseriler gibi dolanıp duracağım sokaklarda. Günlüğün yarısına dahi çalışmaya razı ediyorlar insanı. Umudum çöp kovalarında. Nasibimizi çöplükte aramaktan başka çare var mı ki?
Parası olanlar için tatil bir keyiftir, güzelliktir, huzurdur, ferahlıktır; ama ya parası olmayanlar için?”
Sustu. Utanmıştı söylediklerinden. “Kusuruma bakma, dedi, yine ipin ucunu kaçırdım.”
Kalktı sarıldık birbirimize. Rahmetlinin geniş omuzları duruyordu yerli yerinde.
Ve gitti…
***
O gitti ama bende bir düşüncedir aldı. Bırakmaz peşimi. Bir iki dolandım parkın köşesinde berisinde. Söylenmeye başlamıştım Yılmaz gibi farkında olmadan:
Elim cebimde,
Cebimdeki parada…
Sanırsınız ki gözü var birilerinin.
Harcamadığım parada…
Bilmem ki ne olacak benim hâlim?
***
Köprüler, otobanlar parasız olacakmış!..
Evinden dışarı çıkamayanlar için isterse yeryüzü bedava olsun neye yarar ki?
Emeklilerin maaşı erken ödenecekmiş!
Bir iyilik midir bu?
Yoksa bir haftalığına, 10 günlüğüne borçlanması için teşvik etmek midir emekliyi, garibi, yoksulu?
Maaşının 10 günlüğünü 10 gün önceden harcamasını istemek midir? Dedim ya:
Elim cebimde,
Cebimdeki parada…
Sanırsınız ki gözü var birilerinin.
Harcamadığım parada…
Bilmem ki ne olacak benim hâlim?
Hüseyin Yeğin
sislioda.com
Anasayfa
