NASİBE!..

Sözlerime, merhum Mehmet Akif’in, “Bir gece” şiirindeki şu mısralarla başlamak istedim. İnsanlığın içinde bulunduğu durumu ne de güzel özetliyor!..

“Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta;

Dişsiz mi bir insan, onu kardeşleri yerdi.”

***

Yaşadığımız şu günlerde tam da merhum şairin dediği gibi “insanlığın yırtıcılıkta sivrildiği günler…” İyiye, güzele ve güzelliklere dair ne varsa hepsine hasret kaldık milletçe. Zulmün alabildiğine kol gezdiği şu günler sanırsın herkes dertli, herkes sıkıntıda…

Belli ki imtihan, imtihan üstüne… Ne var ki böyle imtihan da düşman başına!.. İbret almak yok, ders almak dersen yanından bile geçmiyorlar. Kılını kıpırdatmayıp olanlar karşısında suspus olmayı hüner sayıyorlar.

Gerçi herkes aynı olamaz. Kimi yaşananlardan ibret alır, ders alır. Kimi de düşünmez ve düşüncesizliğinin koyu karanlığında kalır. Kimi ezer zayıf olanı, almak ister zayıftan hiç hakkı olmayanı. Aldırmazlık ve acımasızlık egemen ruhlara ve bedenlere… Acımasızlığın ve aldırmazlığın türlü örnekleri sergilenirken ezilen mazlumların feryat figan etmesine kimse aldırış bile etmez!.. İnsan olarak, toplumsal bir varlık olarak ne kadar kendi yükü varsa hepsini ama hepsini yükler garibanın sırtına. Her fırsatta, her aralıkta ve her boşlukta… Olan biteni gördükçe dünya kötülerle, zalimlerle dolmuş sanırsın. Kötülükte, haksızlık ve adaletsizlikte sınırsız olarak yarışır hâle gelmiş vicdansız zalimler.

***

Gördükçe olanları yahut tesadüf eseri tanık olduysan böylesi insanlık dışı davranışlara, hicap duyarsın. Erirsin adeta!.. Eriyip yok olmak istersin. Utancından yedi kat yerin dibine giresin gelir. Olanları gördükçe hafakanlar basar seni, bunalımlar, bedbahtlık ve acılar eşlik eder sana. Avazın çıktığı kadar bağırasın gelir: “”Hiç mi iyi bir insan kalmadı şu dünyada? Neden koyu karanlıklarda boğulur bunca umarsız yoksullar?” dersin ama yanıt alamazsın soruna. İlgisizlik, bana necilik almış başını gidiyor…

Kendine dönersin, kendi iç dünyanda ve özünde bir kusur aramaya çalışırsın. Bu nedenle zaman zaman kendini sorgulayasın gelir.

Derken hiç beklemediğin, ummadığın bir şeyler olur!.. Kulakların hasret kaldığı bir söz duyarsın, yepyeni bir haber ulaşır sana ama inanmak da istemezsin. Daha doğrusu bunca çelişkiler dünyasında duyduklarını duymaman gerekmektedir. İşte o an ruhunu ve bedenini sarmış ne kadar karamsar duygular varsa hepsi kaybolup gider. Hiç olmamış gibi karanlıklar aydınlığa dönüşür. Umut, ümit ve sevinç kaplar her yanını, adeta duyguların alabora olmuştur. Yeni duyguların estirdiği ferahlık yüzünü yalayıp geçerken mutlanırsın, dünyan değişir sanki…

Yeni bir dünyanın kapısından içeri girerken insanlığa dair ümitlerin yeşerir, güzel duygulara can gelir. Sevinç içinde cıvıldaşan kuşlar dolar çevrene.

***

Artık dersin ki dünya hiç de kötü bir yer değil. Değişimin, başkalaşımın ve dünyanı rengârenk güzelliklerle doldurun bir insan çıkar karşına. Onu tanıdıkça hasret kaldığın ne kadar duygular varsa can bulur hepsi. Bunların hepsini sana tanıtan ve dünyanın sadece kötülükler dünyası olmadığını vurgulayarak sana anımsatan biri çıkmıştır karşına.

Kimdir o insan bilir misiniz?

Eşini kaybetmiş, üç yetimine hem anne hem baba olmaya çalışırken, ayakta dimdik duran ve insanlığın, henüz ölmediğini, haykırarak gösteren bir annedir o!

Yaşadığı onca sıkıntıya rağmen ne inancından ne de doğruluğundan ödün vermeyen, maddiyata köle olanlara inat, helal ve haram noktasındaki o incecik çizgide, ayaklarını sabitleyen, haksızlıklara karşı dimdik ayakta duran SAHABE gibi bir kadın…

Ne niyetini bozabilmiş olumsuzluklar ne de yolunu karartabilmiş karanlıklar.

***

İşte, kendisini bu güzel duygularla anlatmaya çalıştığım ve gerçekten bu övgülere layık biri… Elâzığ’ın Çaydaçıra Mahallesi’nde, çok yakın akrabamın dört yıldır kirada oturduğu dairenin maliki olur bu müstesna insan.

Adı: NASİBE imiş. İsmiyle müsemma… (Allah’ın Nasibi)

Apartmanda kiralar, 10 000 TL’ye ulaşmışken, dört yıldır %25’ten (yüzde yirmi beş) arttırmadığı kira, bu yıl anca 2000 TL’ye ulaşmış. Hani markete gidip de bir iki parça yiyecek alıp ödediğimiz 2000 TL var ya! İşte o!

“Ben hakkım olan, yüzde yirmi beşten fazlasını alıp, çocuklarıma haram yediremem” diyen bir anne o.

Kiracısı olan akrabam: “Benim maaşım iki katı, üç katı arttı. Ben vicdanen rahatsızım. Bari yüzde yüz arttıralım” demesine rağmen, bunu kabul etmeyen, “Ben Allah’tan korkarım” deyip reddeden, sağlam inançlı, güzel yürekli kadın…

***

Nasibe hanım!

Allah, ömrünce seni darda zorda bırakmasın.

Yavrularını da en hayırlı evlatlar eylesin inşallah. (19.03.2024)

Saime BİLHAN