Düz yoldasınız. Adımlarınızı çekincesiz, korkusuz ve güvenli bir şekilde atıyorsunuz. Rahatsınız… Aniden ayağınız bir taşa takılıyor hem de sipsivri… Dengenizi kaybediyorsunuz, ayağınızda korkunç bir acı ve parmağınızdan sızan kanın sıcaklığı ayakkabınızın içine yayılıyor.
***
En güvendiğiniz arkadaşınızla birliktesiniz. Karşıdan ellerinde sopalı üç kişi geliyor. Adamlar sopalarını havaya kaldırıp size doğru koşar adım gelirken arkadaşınızın yanınızda olmadığını fark ediyorsunuz. Sağa sola bakıyorsunuz, arkadaşınızın yerinde yeller esiyor.
***
Yolda yürürken hiç tanımadığınız kişiler önce omuzla itekliyor sizi sonra basıyorlar yakası açılmamış küfürleri… Çevrede çok sayıda toplananlar oluyor. Her yanınız kan ter içinde karakola düşünce tanıklık yapacak kimseyi bulamıyorsunuz.
***
Önünüze çıkan bataklıktan kaçınmak isterken geç kaldığınızı anlıyor ve ağır ağır batmaya başlıyorsunuz. Çevrenizde çok insan var ve sizi ilgiyle izliyorlar. Bir Allah’ın kulu çıkıp da “Elini uzatmıyor.”
***
Başı dertte olan birine özgüvenle yardım elini uzatıyorsunuz. Hatta maddi ve manevi yardımda bulunuyorsunuz. Özverili davranıp hakkınız olanı ona veriyorsunuz. Ve canı gönülden seviyorsunuz onu. Başınız sıkıştığında sizi tanımıyor bile…
***
Toplumsal, ulusal ve etik değerler vardır ki bunlar insanı insan eder…
Erdemli olmanın güzellikleridir ki insanı yüceltir.
Birileri kalkıp kendi öz değerlerini gizleyerek bunların ardına saklanıyorsa elbet bir gün su yüzüne çıkacaktır gerçekler…
***
Bir zaman kahramanınız olanlar gün geldiğinde bir balon gibi patlamışsa bir yanlışlık vardır bir yerlerde…
Hüseyin Yeğin
Anasayfa
