Olanlara ve anlatılanlara bizzat şahit olmasaydım kim anlatırsa anlatsın kolay kolay inanmazdım!
Evet, yüreği yanan anne, oğlunun ölmesini istiyordu. İstiyordu ama bu istek, onun ebedi hayatının kurtulması içindi. Seksen yaşında, biricik evladından dayak yiyor, itilip kakılıyor, anne yerine konmuyor. Buna rağmen o:
“Evladım öbür dünyada cehennemlik olmasın da ben onun bu dünyadaki acısına katlanırım.” diyordu.
***
Bu nasıl bir sınav ya Rabbi?
Bir anne çocuğunun ayağına diken batmasına dayanamazken, evladı için: “Ölsün de nasıl ölürse ölsün!” diyebilir miydi?
Evet, demek ki diyebiliyormuş… Evladının dünyası için değil ebedi hayatı için dua ediyor.
***
Yaşlı kadını nasıl teselli edeceğimi bilemedim.
Ne denirdi bilmiyorum. Sözün bittiği yer derler ya, işte bu an öyle bir andı.
Tekrar yaşlı kadının ellerini tutarak:
“Canım teyzeciğim! Allah’tan umut kesilmez. Annelerin duaları geri çevrilmez. Bu senin imtihanındır. Belli ki Rabbim senin sabrını deniyor. Evladına ah etme. Ona, Rabbimizin hayırla ıslah etmesi için dua et. İşte o zaman onun kurtuluşuna vesile olursun. Lütfen teyzeciğim! Yaşadıkların kolay şeyler değil. Yapabileceğin tek şey, dua etmendir. Onun dünyada da ahrette de huzuru, senin dua ve rızana bağlı.
Bak! Sana Kur’an-ı Kerim’den bir ayet okuyacağım. Furkan Suresi’nin 74. ayetinde:
“O kimseler derler; Ey Rabbimiz! Eşlerimizi ve çocuklarımızı bize göz aydınlığı kıl ve bizi Allah’a karşı gelmekten sakınanlara önder eyle.”
Furkan Suresi’nin 75. ayetinde ise:
“İşte onlar, sabretmelerine karşılık cennetin yüksek makamlarıyla mükâfatlandırılacaklar ve orada esenlik dileği ve selamla karşılanacaklardır.”
***
Gördün mü? Teyzeciğim! Rabbimiz, nasıl dua edeceğimizi ve karşılığında da nasıl mükâfatlandırılacağımızı haber veriyor. Bundan daha güzel bir şey olur mu?
Senin yapacağın en güzel şey sabredip Allah’tan yardım istemendir. Bu konuda da Rabbimiz bize Bakara Suresi’nin 45. ayetinde şöyle buyuruyor:
“Sabrederek ve namaz kılarak (Allah’tan) yardım isteyiniz. Muhakkak bu amel haşye duyanlardan başkasına çok büyük gelir.”
***
Biz inananlar olarak Rabbimiz bize ne buyuruyorsa onu yapmalıyız. Tamam mı teyzeciğim? Çocuklarımız bizim ya cennetimiz ya da cehennemimiz olur. Bak bunu söylerken şu ayet aklıma geldi. Enfâl Suresi’nin 28. ayetinde:
“Bilin ki mallarınız ve evlatlarınız birer imtihan aracıdır. Muhakkak Allah’ın yanında çok büyük mükafat var.
***
Zavallı kadın, okuduğum ayet meallerini büyük bir dikkatle dinledi. Biraz önce ki fırtına dinmiş, yerini büyük bir sükûnete bırakmıştı. Belki de duymak istediği şeyler bunlardı.
Yüzünde ki, o karamsar ve acının gölgesi, dağılmaya başlamıştı. Yüzü yavaş yavaş aydınlanıyordu. Sesinin titremesi geçmiş, sakinleşmişti.
“Biliyorum günah işledim. Allah’ın işine karıştım. Allah beni de affetsin!” dedi.
Sonra heyecanla sordu:
“Nasıldı o dua? Hani çocuklarımızla ilgili olan?”
Tekrar Furkan Suresi’nin 74. Ayet mealini tekrar okudum. Sevinerek:
“Bana yazar mısın?” dedi. Hemen ilgili ayetin mealini yazarak verdim. Birkaç kere tekrar etti. Bu dua kendisine öyle iyi gelmişti ki bir çocuk gibi sevinçliydi. Bütün bunlar yanan yüreğine su serpmiş, içindeki umutsuzluk, yerini umuda ve güzel duygulara bırakmıştı. Masmavi gözleri şimdi başka türlü bakıyordu:
“İnşallah Allah beni de oğlumu da affeder,” diye mırıldandı.
***
Yaşadığım bu günü hiç unutmayacaktım. Israrla, oğlum ölsün diyen anne babalara, Sebile teyzenin yaşadıkları örnek ve ibret olmalı diye düşünüyorum. Bu olaydan birkaç ay sonra idi. Bir gün bitişiğimizde ki caminin minaresinden bir sala, ardında da Sebile teyze’nin vefat ettiği haberi verildi.
İçim acıdı. Sanki içimden bir parça kopmuştu. Acıları son bulmuş, dünya azabından kurtulmuştu Sebile teyze. Rabbim Rahmet eylesin. Mekanı Cennet olsun inşallah. Bitişiğinde ki komşusu anlattı. Vefat ettiği günün sabahın da komşusunun kapısını çalmış:
“Bu gün hiç iyi değilim” demiş ve gece boyunca oğlunun da eve gelmediğini söylemiş…
Sonra beklemeden evine gitmiş. Komşusu bir iki saat sonra yoklamaya gittiğinde seslenmiş, cevap alamayınca kapıda ki ipi çekip girmiş!.. İçeriye girdiğinde Sebile Teyze’nin cansız bedeni huzur içindeymiş gibi boylu boyunca yatıyormuş.
***
Rahmetli Sebile teyzenin ölümü sonrasında oğlu anlaşılmaz bir şekilde aniden değişmiş. Bir işe girmiş çalışıyormuş!..
Ve fırsat buldukça camiye gidiyormuş.
Bir gün camide anası adına mevlit okutuyormuş. Bütün mahalleliyi davet etmiş. Oğlu mevlit sonrası bütün mahalleliden özür dilemiş:
“Lütfen siz de anam gibi beni affedin!” diye yalvarmış yakarmış…
Hıçkırarak ağladığını da söyleyenler vardı…
Belki de Sebile teyzenin duaları o öldükten sonra kabul olmuş!
Yüce Allah’ın bağışı bitmez ki…
SON
Saime Bilhan
sislioda.com
Anasayfa
