Dünyaca ünlü piyano sanatçısı ve besteci Fazıl Say, sanatını Türkiye’de yasaklamalara muhatap olmadan icra etmek için çırpınan sanatçılardan biri.
Ne var ki 14 Ağustos’ta Harbiye Açıkhava Cemil Topuzlu sahnesindeki konseri iptal edilmiş…
Üzülmüş tabii.
”Ülkemde yaşamak istiyorum ve ülkemde sanatımı icra etmek istiyorum” diyor.
***
Dünyaca ünlü sanatçımıza dünyanın gösterdiği ilginin onda birini bile göstermiyoruz! Neden?
Atatürkçü oluşundan mı?
Bu yetenekte sanatçılar sadece bize değil, dünyaya bile ender gelen değerlerdendir.
O bir değer ama biz değerini bilmiyoruz.
***
Sanatçı duygu yüklüdür. Önünü açarsanız duygularıyla yücelir ve üretir, üretir… Ürettikçe yükselir. Yükseldikçe daha da doruklara tırmanmak ister ve bunu başarır da…
Ama kapalıysa önü, ileri gidemiyorsa zaman içinde körelmek gerçeğiyle yüz yüze gelir.
***
Fazıl Say diyor ki:
“Benimle bir konser için çalışan bir belediye suç mu işlemiş olur? Lütfen bu yanlışlardan dönelim.”
Ne kadar acıdır ki sanatın gelişmesini değil, güdük kalmasını isteyen beyinler var.
”Üniversitelerde tekrar konserler vereyim istiyorum, yıllardır davet edilmiyorum, gençlerle buluşamıyorum, bu kapıların da ardına kadar açılması için gayret edeceğim. Şansımı tekrar ve tekrar deneyeceğim” açıklamaları içler parçalayıcı ve buna sebep olanlar yüz karamız olarak tarihe geçecektir.
Ona destek vermek yerine; “Defolup gitsin!” diyen bir anlayış bizi yönetiyorsa bu ülkenin bataklığa dönüşmesi kaçınılmaz olacaktır.
***
Bütün sorun eğer dünyaca ünlü sanatçının Atatürkçü görüşlerinden kaynaklanıyorsa ve sanatı bu nedenden görmezden geliniyorsa yazıklar olsun bize. Bizi yönetenlere…
Hüseyin Yeğin
sislioda.com
Anasayfa
