Dört yıl birlikte çalıştık.
Askerliğin nice işlerine bir olup karıştık.
Küskünlük nedir bilmezdi.
Gönlü herkesle barışıktı,
Dudaklarından tebessüm eksik olmazdı.
Ama öyle kahkahalarla da gülmezdi.
Neden bilinmez bazen dalıp dalıp giderdi.
***
İstanbul’un hava kirliliği gökyüzünü kaplamamışsa,
Ve masmavi ise gökyüzü,
Dururdu bulunduğu yerde.
Bin bir derde
Müptela başını kaldırır.
Gözlerini o maviliğin sonsuzluğuna daldırır.
Kaybolup giderdi.
***
Temiz yürekli, çalışkan,
Durmaksızın iş kovalayan,
İnsanları becerileriyle tanıyan,
Bu mert insan duydum ki Allah’ın rahmetine kavuşmuş.
Umarım yeri ve durağı cennet olur.
Güle güle git yürekli insan, Allah’ın rahmeti seninle olsun…
Hüseyin Yeğin
sislioda.com
AÇIKLAMA:
Çiçekleri çok severdi. Bir de gökyüzünün maviliğini.
Resminin çevresini gökyüzünün maviliğini andıran bir renkle süslediğimi ve dört bir yanına çiçekler serpiştirdiğimi görürse hafifçe tebessüm edeceğine eminim…
Tanıyamadığım bir oğlu vardı. ABD’de eğitim görüyordu. Varı yoğu oydu. Bir babanın bir oğluyla bu denli ilgilendiğinin, varını yoğunu oğlu için harcadığının başka örneğini görmedim. Yarınını, öbür gününü kısacası tüm zamanını ona adar, onun başarısı için elinden geleni yapardı.
Anasayfa
