Cübbeli Öbür Dünyaya da El Atmış. ‎

Bildiğiniz Cübbeli!.. ‎
Nasıl ediyorsa ediyor, nasıl yapıyorsa yapıyor dinleyenlerini buluyor… ‎
Dinleyeni oldukça durmuyor anlatıyor…‎
Epey şeyler anlattı bugüne değin. ‎
Kimi güldü geçti! ‎
Kimi başını çevirdi öbür yana… ‎
‎*** ‎
Nalın-ı Şerif deyip ticaretin içine girdi. ‎
Kim bilir ne kazandı, ne derdi. ‎
Yorulmadı!.. ‎
Fırsat buldukça bir bir anlattı. ‎
Nalın-ı Şeriflerin hikmetini saydı. ‎
Bilemeyiz ki kimler duydu. ‎
‎*** ‎
Fırsat buldukça denize çıktı. ‎
Kadınlarla birlikte görüntüleri canını sıktı. ‎
Ve… ‎
Yeri geldi savcı fuhuştan içeri tıktı. ‎
Tutukladılar… ‎
Metris’e götürdüler… ‎
Üzülenler toplanıp “Hepimiz Cübbeliyiz” dediler. ‎
Hocamızı seviyoruz diye çıkıp gezindiler. ‎
‎*** ‎
Derken… ‎
Cübbeli, ‎
Bu dünyayı anlatırken,‎
Öbür dünyaya da el atmış. ‎
Cennette olduğunu görenler olmuş. ‎
Bu bir değil birkaç kez yinelenmiş… ‎
Cübbeli de olanlara inanmış!.. ‎
‎”Benim de itikadım var buna,” türünden sözler edince… ‎
Dinleyenleri gönülden kanmış. ‎
Ve Cübbeli cennetlik olup çıkmış… ‎
‎*** ‎
Gel de sen… ‎
Cübbelinin iştahına bakıp şaşma. ‎
Şaşıp da koca Yunus’u anma, ‎
Onun deyişleriyle yıkanma. ‎
O gönlü yüce Yunus der ki: ‎
Cennet Cennet dedikleri, ‎
Birkaç köşkle birkaç huri. ‎
İsteyene ver sen anı, ‎
Bana seni gerek seni… ‎
‎*** ‎
İşte böyle bu dünya. ‎
Kalmamış hiç kimseye. ‎
Aslında Cübbeli de olan biteni, ‎
Anlamış olmalı ki ‎
Şimdiden hazır etmiş yerini. ‎
Ama bilmez mi ki, ‎
Allah’tan başkasının bilmeyeceğini, ‎
Nasıl bilsin kendisi? ‎

sislioda.com ‎