Bugün şehit Yarbay Songül Yakut’u anlatacaktık. Ama Atatürk’ü ağzına almaktan irkilen Meclis Başkan’ı İsmail Kahraman’ın iftar yemeği araya girdi!.. İsterseniz birazcık değinip sonra yolumuza devam edelim…
Meclis Başkanı’nın bu yıl mecliste verdiği iftar yemeğinde bol bol yenilmiş, içilmiş, fotoğraflar çektirilmiş, dualar edilmiş, sevaplar kazanılmış; ama meclis çalışanlarına az yemek ve az ekmek verildiği söylenmişti. Dedikodular bir yana meğer iftar yemeğinin maliyeti 97 bin TL’yi geçmiş ve bu tutar her şeyden habersiz halkın sırtına yüklenmiş… Basında, “Sevabı Meclis Başkan’ına faturası halka” gibi ilginç başlıklar atılmış…
Hz. Ömer geldi aklıma. Onun kamu malını, kılı kırk yararcasına koruduğu ve tarihe kazınan uygulamaları. Bir de rahmetli Yaşar Nuri Öztürk’ün ibretlik “Maun Suresi” kitabı. “Kamu malını har vurup harman savuranların Allah’ın nezdinde en büyük günahlardan birini işlediğini” anlatır kitabında…
Biz yine şehit Yarbay Songül Yakut’a dönelim…
***
Malatya’nın Akçadağ ilçesi Ören köyünde kendi hâlinde yaşayan bir ailenin 5 yavrusunun en küçüğüdür. Annesi ona “Suna” adını verir. Ama nüfusa Songül adıyla kaydı yaptırılır. Babasını 8 yaşında kaybeder. Bu iki özellik onun kişiliği ve yetişmesi üzerinde epey etkili olur. Lise sonda iken televizyonda ”Harp Okulları kız öğrenci alacak” duyurusunu görür ve hemen kararını verir:
“Subay olacağım,” der. Olur da…
Jandarma sınıfından olması sevincini kat kat artırır. Ancak toplumsal yapımızın kabulleri zaman zaman sıkıntılar yaşamasına neden olur. Sağlam bir kişiliği vardır. Üzerinde ailenin en küçüğü olmasının rahatlığı varsa da yaşadığı sıkıntılarını görmezlikten gelmek istemez.
Başarılı bir subaydır. Verilen görevleri en iyi şekilde yapmak ister. Hep daha başarılı olmayı, hep daha iyiye ulaşmayı ister. Mesleğinde çalışma saati gözetmeden durmaksızın didinip çırpınması ve bitmeyen işlerin üstesinden gelme arzusu evlenmesini dahi sonraya bıraktırır. Ama mutludur…
”Askerlerin babasıydı,” derler, ama onda bir ananın derin şefkati de vardı. Emrindeki askerleri korumaktan, onlara yardım etmekten tanımsız bir haz duyardı. Eline silah almaktan, silah taşımaktan korkan bir askerine karşı sergilediği tavrı ilginçtir! Asker daha çocukken babası, eline aldığı silahla annesini öldürür. Askerin gözleri önünde gerçekleşen bu dehşet verici olay onu çok etkilemiştir. Ne zaman bir silah görse o korkunç olayın etkisiyle silahtan kaçar.
Subay olmak kolay değildir. Hele bir de komutan olmak daha zordur. Silahtan korkan askeri yanına çağırır ve eğitim alanının bir kenarına birlikte giderler. Sevgi doludur. Askere der ki: “Şimdi senin silahını saha vereceğim, sen de alır almaz bana ver.” Asker ürker ama silahı geri vereceğini bildiğinden çekinmeden komutanının dediğini yapar, silahı alır ve hemen geri uzatır. Bu hareket tekrarlanır. Bir saat boyunca başka bir şey yapmazlar. Birkaç gün sonra asker artık silahını alıp taşıyacak duruma gelmiştir.
Türkiye’nin ilk kadın ilçe jandarma komutanı olduğunda sevinçliydi. Ayrıca Jandarmanın aile içi şiddet özel biriminde görev yaparak başarılı bir kariyere sahip olmuştu.
***
TSK’nin başına bir karabasan gibi inen Balyoz Kumpası’nın o da kurbanı olur. Bir ihbar mektubunu kanıt olarak yeterli görenler onu 03 Şubat 2014’te TSK’den ihraç eder.
Üzgündür, acı doludur. Yazgısına kahretmesine rağmen, yine de mücadele etmeyi hiçbir zaman bırakmaz. Avukatları bile onun mücadele gücüne hayran kalmışlardır. Suçsuzluğuna inanmıştır, ama adı üstünde kumpastır. Görevine dönmek için verdiği mücadele nihayet 06 Ekim 2015’deki duruşmada semeresini verir. Duruşmada 5 mahkeme üyesinden 3’ü göreve iadesi için oy kullanırken, bugünlerde FETÖ’den yargılanan diğer 2 üye ret oyu kullanır.
Artık bu kararla görevine iade edilmiştir. Ve yarbay rütbesine terfi ettirilir. Şırnak’a atanır… Verdiği hukuk savaşını kazanmasına rağmen TSK’den ayrılmasını önerenler olur. “Olmaz, der, burası benim ocağım. Peygamber ocağı… Şırnak’a gideceğim orada görev yapmak benim için onurdur. Ben sevindim siz de sevinin…” der.
***
Songül Yakut gerçekten ailenin son gülüdür ve bir yakut kadar değerlidir. Yaşantısı boyunca soyadının bir simgesi gibidir. Çalışkan, başarılı, insancıl ve sevgi dolu…
31 Mayıs 2017 günü iftar hazırlıklarını tamamlamak üzeredir. Tümgeneral Aydoğan Aydın’la karşılaşır. Zıpkın gibi selamını çakar. Tümen Komutanı: “Songül ne yapıyorsun?” diye sorduğunda “İftara gideceğim komutanım “ der. Komutan: “Şenoba’daki Tugay Komutanlığına askerlerle iftar yapmak için gidiyoruz. Haydi sen de gel” der.
Sevinir, apar topar helikoptere kavuşur. Kalkışından kısa bir süre sonra düşen helikopterde 13 şehidimiz vardır. İçlerinden biri de helikoptere son anda yetişen Yarbay Songül Yakut‘tur.
***
Annesi üzgündür. Ne yapacağını bilmez! Saçını başını yolmayı yakıştırmaz kendine. Kızıyla yaptığı bir söyleşi aklına gelir. Kızının aşırı üzüntülü olduğunu bir gün sebebini sorar. “İki askerimizi yitirdik” der. Annesi: “Öldüler mi?” deyince, “Anne öyle deme, onlar şehit, şehitler ölmez…” der.
Annesi bu konuşmayı andıkça kendi kendine söylenir: “Kızım şehit oldu. Şehitler ölmez. Kızım da ölmedi…”
***
Şehit Yarbay Solgül Yakut’un defnedilmesinden bir süre sonra banka hesabında para olduğunu öğrenen ailesi tereddüt dahi etmeden bu parayı doğruca “Mehmetçik Vakfına” bağışlar.
Kimseye duyurmadan, fotoğraf çektirmeden, bağıra çağıra dualar etmeden sessiz sedasız derler ki: ”Rahmetli askerlerini, Mehmetçikleri çok severdi… Bu paranın yeri onları yanı…”
İşte işte!
İşte iyilik böyle yapılır…
***
Nice acılar vardır, yüzyılların ötesinden gelircesine yakar, yıkar… Nice kahırlar vardır, acılara eşlik ederken susayan toprağı dahi çatlatır.
Ve nice öyküler vardır insanı sevgiyle kuşatır. Nice öyküler vardır insanı insanlığından utandırır.
Hüseyin Yeğin
sislioda.com
Anasayfa
