Barıştan söz ederler. Ama ne demek isterler? Kimin için barışı didik didik eder dururlar?
Bilinmez mi hiç barışın huzur olduğu?
Barışın insana, insanlığa, tüm canlılara ve doğaya karşı gösterilen saygı, içten duyulan doyumsuz bir sevgi olduğu bilinmez mi?
Barışın merkezinde, yani özünde insan vardır. İnsansız barıştan söz edilemez.
Ama ne yazık ki barışı baltalayan, onu yaşanması imkânsız hâle getiren yine insandır. Bunun içindir ki dünya barışından söz edenlerin tamamı içten değildir. Sahte bir görüntünün ardına sığınan, aldatıcı, sömürücü bir anlayışın arkasına düşenlerden barış beklenebilir mi? Yahut bunların diline doladıkları barışa güven duyulabilir mi?
***
Dünya Barış Günü diye bir gün anılır/kutlanır. Bu günde çanlar çalınır, barıştan yana olanlara övgüler dizilir, güzel sözler söylenir ve birileri bir şeyler yapmaya çalışır!.. Tam bilinmez ki Dünya Barış Günü ne ola?
Barış günü adında bir günün anılmasını/kutlanmasını isteyenlerden kimileri, barışı yaşatmayı değil savaşı teşvik etmeyi amaç edinmişlerdir. Savaş kışkırtıcılığı almış başını yürümüştür. Korkulu bir gerçektir ki savaş kışkırtıcılığı bir kazanç kapısı olmuştur. Emperyalistlerin, sömürü düzeni peşinde koşanların, bir de başkalarının hakkını gasp edenlerin ardına düştüğü kahrolası bir şeytan işi olmuştur. Bunlar ki savaş düşkünüdürler ama savaşan kendileri değildir. Hep başkalarını savaştırırlar… Ve savaşanların peşini asla bırakmaz, onlara kan emen bir sülük gibi yapışırlar… Savaşanların, savaşa savaşa kaybettiği tüm değerleri sahiplenmek isterler, doymak nedir bilmez aç birer canavardırlar.
Sömürü onların hedeflerine varmalarında başvurdukları acımasız yöntemlerden biridir. Aklınıza gelen her şeyi sömürürler. Ama en çok da duyguları ve dini inançları…
Sömüre sömüre savaş kışkırtıcılığını doruklara tırmandırırlar. Bunun uğruna yapmadıklarını bırakmazlar…
***
İsterler ki kendileri dünyanın en güzel yerlerinde gönüllerince yaşasın ve istedikleri yerlerde istedikleri gibi at koştursunlar.
Sevsinler sevilsinler…
Barış ve huzur içinde yaşasınlar.
Burunları dahi kanamasın!..
Kimse ama hiç kimse keyiflerince yaşamalarına müdahale etmesin.
Kendi yaşam alanlarına başkalarının müdahalesinin zerresine bile tahammülleri yoktur. Buna asla izin vermezler…
***
Öbür yanda!..
Kendi ülkesinin insanlarına ait hakları gasp ederek varlıklarına varlık katanları, hırsızları, talancıları…
Aklı ermezleri, geleceği görmezleri, bir gün sonrasının dahi ne olacağını anlamaz vurguncuları…
Benzeri görülmemiş oyunlarla yanlarına çekerler…
Onları yardımcı edinerek, onlara da birazcık çıkar sağlayıp sömürünün boyutunu alabildiğine genişletirler.
Kendilerini güven altına alarak, en alt düzeyde risklerle işi bitirirler.
***
Bir de ötede;
Olan bitenden habersizleri.
Yalnızlığın katmerli dertlerine yakalanmış kimsesizleri.
Açlıktan, susuzluktan ve hastalıktan çaresizleri…
Yoksulluğun pençesinde kıvrananları.
Eğitimden uzak kalan bilgiden nasipsizleri.
Kendi akıllarını başkalarının akıllarına tutsak edenleri.
Kendi akıllarını küçümseyip başkalarının akıllarını baş tacı edenleri.
Savaştırırlar…
Ölesiye, öldüresiye savaştırırlar…
Ama kendilerinden uzak tutarak! Yanlarına bile yaklaştırmadan…
Gece gündüz demez, durmaksızın savaştırırlar.
***
Her yana yayılan savaş kışkırtıcılarının, her yanda görülen kan emicilerin, vicdandan nasibini almamış korkunç zalimlerin istediği bir şey vardır:
”Güneşin kavurucu sıcaklığında, soğukların dondurucu gecelerinde; sabahların kuru ayazında, kısacası kızılca kıyamette, dünyada savaş hiç ama hiç eksilmesin, sürüp gitsin!…” isterler…
İsterler ki savaşlar bir su gibi hiç durulmasın hep aksın, bir fırtına gibi esip gürlesin yakıp yıksın ve bir sağanak yağmur gibi yağıp her yanı seller kaplasın ve önüne çıkan her şeyi sürüklesin…
Kendileri hiçbir zaman savaşmayan bu kışkırtıcılar isterler ki savaş daima uzaklarında olsun, yakın çevrelerine dahi yaklaşmasın!..
İnsanların birbirini öldürmesi; çocukların ve kadınların yok yere hunharca katledilmesi, hepsi onların uzağında olsun isterler.
***
İnsanlar birbirini öldürdükçe, canlar canlara kıydıkça, kanlar oluk gibi aktıkça keyiflenirler. Çünkü cepleri dolacaktır… Çil çil altınlar onların keselerine girecektir. Bunun için savaşanlara övgüler dizerler, ama yeri geldiğinde onları bir kaşık suda boğarlar…
Katar ve Suudi Arabistan arasında çıkan çekişme bunun güzel örneklerinden biridir. Suudi Arabistan çevresine topladığı birkaç devletle birlikte Katar’a baskı yapmaya başladığında ABD Başkanı Trump ilk önce Suudi Arabistan’ı ziyaret etti. Suudi Arabistan’a 110 milyar dolar değerinde silah sattılar. Ardından Katar’a da silah satmaktan utanç duymadılar. Parayı veren düdüğü çalarmış… Ne güzel değil mi?
Bunun anlamı şudur: “Sizler birbirinizi yiyin! Yığınla insanlarınız ölsün. Ben de size; birbirinizi rahatlıkla öldürebilesiniz diye, silah satarım, cebimi altınlarınızla doldururum.”
İşte bunları yapanlar tutar bir de dünya barış günü ilan ederler… İnsanlık havarisi kesilenler ve demokrasinin beşiğinde sallananlar kendileri dışındaki insanların hunharca birbirini öldürmesinden zevk alırlar. Ceplerini doldurmak uğruna!..
***
Birleşmiş Milletler(BM), Dünya Barış Gününün anılmasına/kutlanmasına karar vermiştir. Üstüne üstlük bir de BARIŞ ÇANI yaptırmıştır. Türkiye dahil dünyanın 19 ülkesinin ev sahipliği yaptığı bu çan, her yıl kendine özgü törenlerle 21 Eylül günü çalınır. Bu yıl Türkiye’de (Ankara’da) çan çalma töreni yapıldı…
Daha önce yine BM kararıyla 01 Eylül olan Dünya Barış Günü, 1981 yılında BM’nin aldığı bir kararla 21 Eylül olarak kararlaştırıldı.
***
Birleşmiş Milletler öyle bir uluslararası kurul ki burada alınan kararlara beş daimi üye dedikleri ülkelerden birinin katılmaması/itirazı/vetosu hâlinde aldığı kararlar geçerli değildir. Bu ülkeler Amerika Birleşik Devletleri (ABD), Birleşik Krallık (İngiltere), Fransa, Çin Halk Cumhuriyeti ve Rusya’dır.
Ne dersiniz bunun adı BİRLEŞMİŞ MİLLETLER olabilir mi? Yahut böyle bir kurul insanlık adına eşitliği sağlayacak kararlar verebilir mi? Bu kurulun tüm insanlık yararına kararlar aldığını söyleyebilir misiniz?
***
Konuyu daha fazla eleştirmenin/eşiştirmenin anlamı olmadığı kanısındayız. Dünya Barış Günü’nün tespit edilmesiyle dünyada barış olmayacaktır.
Dünyada barışı simgeleyecek emsalsiz bir söz vardır. Hepimizin bildiği, dillerimizden düşmeyen; ama şimdiki iktidarın derinlere gömmeye uğraştığı Atatürk’ün sözü:
Yurtta sulh cihanda sulh…
Evet! Bedeniyle değil; değerleri ve düşünceleriyle ölmez Atatürk’ün emsalsiz bir sözüdür bu.
Yurtta barış dünyada barış…
İşte budur barışın adı ve böyle de olmalıdır.
Yoksa dünyanın her yanında insanların birbirini öldüreceği bir düzen kurup sonra yılda bir günü DÜNYADA BARIŞ GÜNÜ ilan etmek yalın anlatımıyla ayıptır, aldatıcılıktır!.. Başkalarını savaştırıp da savaşmayanların böyle bir günde boy gösterip barış gönüllüleri gibi çırpınmasını aldatıcı buluyoruz.
***
Her şeye rağmen barış huzurdur. İnsana ve tüm doğaya saygı ve içten duyulan sevgidir.
Böyle bir girişime içtenlikle katkı vermekte olanları ve verecekleri canı gönülden kutlarız…
Hüseyin Yeğin
sislioda.com
Anasayfa
