MHP içinde gelecek vadeden Sinan Oğan, 07 Haziran 2015 yılı milletvekili seçimlerinde aday olmadı. Bahçeli’nin kendisini istemediğini bildiğinden mi, yoksa başka nedenler mi vardı? Bahçeli’yle yıldızı bir türlü barışmamıştı. 07 Haziran 2015 seçimleri sonuçlarıyla ilgili:
“Türk Milliyetçilerinin partisi MHP, Osmanlının başkenti, Türk Dünyasının göz bebeği İstanbul’da HDP’nin gerisinde kaldı. Başarı nerede?” diye yaptığı eleştiri bardağı taşıran son damla oldu. Merkez Disiplin Kuruluna sevk edildi. Bunun üzerine;
“Hakkımızda Devlet vermiş fermanı, ferman padişahın Ülkücü gönüller bizimdir” demesi unutulmadı. Ama bu durum 25.08.2015 tarihinde yapılan gizli oylamada OY BİRLİĞİ ile ihraç edilmesine ilişkin kararı engelleyemedi. Yargıya başvurdu, ihraç kaldırıldı. MHP de buna itiraz edilince Yargıtay ihracın kaldırılması kararını haklı buldu ve Sinan Oğan bir yıla yakın uzak kaldığı MHP’ye tekrar döndü.
***
01 Kasım 2015 seçimlerinden sonra MHP’de Olağanüstü Kongre itiş-kakışı başladı. Yasanın aradığı delege sayısı toplanmasına rağmen Bahçeli direniyor, kurultaydan kaçıyordu. Muhaliflerin yargıya başvurmaları tam bir yılan hikâyesine döndü. Gitti geldi, gitti geldi… Sonunda yargıya güvenin zedelendiği bir sürece girildi.
Bahçeli artık AKP’yi daha etkin, daha canlı ve diri destekliyordu. Bu yaklaşımı muhaliflerden kurtulmasının bir çaresi miydi, yoksa zaten öyle mi olmalıydı? Buna herkesin bir cevabının olduğunu sanıyoruz. Ama tarih daha açık, sert ve yansız bir karar verecektir. En sonunda muhaliflerin hukuk arayışları da bitti, tükendi. Kapılar dibine kadar kapandı. Hukukun aşılmaz duvarı muhaliflerin önüne dikilmişti adeta… Onları kendileriyle baş başa bıraktı. Ülkenin içine saplandığı kargaşa büyüyor, gelecek bilinmez karanlıklar arasında, nereye gittiği belli olmaz bir körlükle yol alıyordu. Ama hızla sendeleyip durmalar artıyor, dışarıdan müdahaleler çoğalıyordu.
Tabii ki bir şeyler yapılmalıydı!..
Siyaset içinde, meşru yollardan ayrılmadan ve bir an önce yola çıkarak…
***
MHP’de muhaliflerin kıyımı başladı. Önce 08.09.2016 günü Meral Akşener oybirliğiyle ihraç edildi. Muhalefet kanadının ülke düzeyinde aktif çalışmaları Genel Merkezi epey rahatsız ediyordu.
Çözümü demokraside değil de kıyımda bulunlar muhaliflerden Ümit Özdağ’ı da 15 Kasım 2016 günü alınan oybirliği kararı ile MHP’den ihraç ettiler. Keskin kılıç çalışıyor, önüne çıkanı doğruyordu. Muhalefet kurumunun demokrasinin ayrılmaz bir parçası olduğu unutulmuş, parti diktatörlüğü egemen olmaya başlamıştı. İktidarın şartlı desteğini koltuğunun dibine alanlar ha bire adam biçiyordu. İşe yarayan, gönlü ve aklı bu ülke için çarpıp duran insanları sırf muhalif oldular diye kaldırıp atıyorlardı. Adına Merkez Disiplin Kurulu dedikleri bir kurulun aldığı kararlarla… Kararlar oybirliğiyle alınmasına rağmen şüphesiz ki yanlı, insafsız ve katıydı. Birilerinin talimatı yerine gelsin diye…
16 Nisan referandumu haksızlığa uğramış muhalifleri tekrar bir araya getirdi. El ele verdiler, gönül yoldaşlığının verdiği ivme ile iyi de yürüyorlardı. İktidarı ürkütecek, Bahçeli’nin aklını başından alacak kadar…
MHP’den yeni bir salvo daha geldi. 16 Nisan beklenmeden 10 Mart 2017 tarihinde Yusuf Halaçoğlu, Sinan Oğan, Nuri Okutan ve İsmail Ok yine oybirliğiyle ihraç edildi.
Her başını kaldırana amansız darbeler indirilerek diğerlerine korku vermek istiyor olabilirlerdi. Yoksa böylesine haksız uygulamaların tanımını hukuk içinde yapmak zordur.
***
İşte böyle!..
Hukuk yolu tükenmiş, MHP’yi sevenlerden önemli bir grup kapının önüne konmuş ve tüm kapılar yüzlerine kapatılmışlardı.
Önümüzde çok değil, 1,5-2 yıl sonra Türkiye Cumhuriyeti tarihini temelden etkileyecek bir seçim var. Bu seçimin diğer hiçbir seçimde görünmeyen yaşamsal bir önemi olduğunu bilmeyen yok!.. Ülkenin kaderinin çizileceği bir seçim…
Bahçeli’nin anlaşılmaz, tanımı yapılamaz ve kendisince de açıklanamayan dönüşü ülkenin gelecekte daha da önemli olumsuzluklara gebe olacağına kanıttı. Bahçeli de boş durmuyordu. 1918 yılında yapılacağı söylenen MHP Olağan Büyük Kongresi’nin yapısını, hiçbir riske girmeyecek şekilde lehine değiştirme girişimleri almış başını gidiyordu. Yani kurultayda muhalefet yapacak delegeler de aynen ihraç edilenler gibi bir bir ayıklanıyordu. Kısaca, muhalefet adaylarının Bahçeli karşısında tutunma şansı gittikçe azalmıştı. 01 Kasım seçimlerinden sonra yakalanan ivme kayboluyor, inisiyatif el değiştiriyordu. Bu değişimi görememek mümkün mü?
***
İşler böyleyken, olan biten bu doğrultuda seyrederken tek çarenin, çözümün yeni bir parti kurmak olduğuna karar veren Meral Akşener ve arkadaşları harekete geçti.
Sanıldı ki şimdiye kadar muhalifler olarak aynı çerçevede poz verenler yine bir arada yürüyecekler. Daha doğrusu halkın beklentisi bu yöndeydi.
Umut olacağı düşünülen, tabanın sevgini üzerine çeken Sinan Oğan uzun bir bekleyişten sonra sesini çıkardı ve düşüncelerini açıkladı. “Meral Akşener’le birlikte hareket etmeyeceğini, kendi yolunu yine MHP içinde arayacağını” belirtmesi büyük bir düş kırıklığı yarattı.
Siyasettir! Her türlü gelişmeyi her an bekleyebiliriz ve geleceğin akıp giden yazgısında kimin tespitlerinin daha isabetli olduğunu söyleyemeyiz. Ancak inanç ve yanılgı içinde de olsa beklentilerimizi açıklamak özgürlüğüne sahibiz. Sinan Oğan da öyle…
***
Sinan Oğan der ki:
“Tüm planlarımda MHP içinde mücadele etmek var. İnşallah en yakın zamanda mahkeme yoluyla partime geri döneceğim. Kasım ayında da büyük kongremiz yapılır. O gün MHP yeniden şaha kalkar. Bu değişimi sağladığımızda yeni parti arayışları anlamını yitirecektir ve herkes yuvasına dönecektir.”
Düşlemek, kurgulamak, istemek, planlamak başarıya giden yolun üzerinde bulunur. Ama sadece bunlar başarıya götürmez. Gerçek durumu iyi ayrıştırıp parçaları doğru birleştirmek gerek…
Ve Sinan Oğan der ki:
“Siyaset sabır işidir.”
Doğru! Siyaset sabır işidir. Ama siyasette zamanı iyi kullanmak kadar önemli hiçbir verinin olmadığı, işlerin 24 saat içinde tam tersine yön değiştireceğine ilişkin siyasetin ilkeleri de var!..
Risk almasını bilmeyenlerin başarıya koşamayacakları tarihin süzgecinden geçmiştir.
***
MHP’nin AKP içinde eriyip gittiğini kabul eden Sinan Oğan’ın:
“MHP’nin herhangi bir parti içinde erimesini engellemenin yolu MHP’yi terk etmek değil ona, sahip çıkmaktır.” sözleri öyle sanıyoruz ki hatalı muhakemenin ürünleridir.
Bilmez mi ki her şey zaman ölçüsü içinde yerini almaktadır. Dünün işini bugüne bırakanlar ya da önlerine çıkan büyük fırsatları kaçıranlar kaybederler. 2019 yılı içinde (AKP’nin alacağı kararla belki daha önce) her şeyin olup biteceğini,
Bu yıldan itibaren Türkiye Cumhuriyeti’nin yeni bir görünüm kazanacağı veya sahip olduklarını da yitireceğini görememek nasıl mümkün olur?
Bu ülkeye bir Sinan Oğan Fiyaskosu yaşatmak istenmiyorsa şunu çok iyi bilmeli ki:
Geçmişinde başarılı göründükleri için halkın sevgisini kazanan siyasetçiler; durmaksızın olup bitenin muhakemesini yapmak zorundadırlar. Aklın ve bilimin desteğinde risk almasını bilemeyen, aklını kullanamayan, gözü kapalı ve kulağı duymayan siyasetçilerin bu ülkeye verecekleri hiçbir şey yoktur.
Anasayfa
