Yollar Yollar…

Bitmeyen yollar.
Gelip giden ve kaybolan,
Ama ömür bitmeyince bitmeyecek olan,
Acı ve tatlılarla yüklü.
Anılar dolu.
Yollar yollar…
***
Aşık Veysel’in algıladığı.
Bir bebek gibi belediği.
Sazının telleriyle yorumladığı.
Türküleriyle sarıp sarmaladığı.
“Gidiyorum gündüz gece” diye kovaladığı.
Yollar yollar…
***
Ben de gider oldum gündüz gece.
Her gördüğüm karaltı bir bilmece.
Sevdalı ağızlardan çıkan hece.
Nereye kadar alıp götürecek ki beni.
Bu vefasız yollar yollar.
***
Kara bilinmezliklerde giderken.
Önümüze çıkanları seyrederken.
Acep daha ne kadar vakit var?” derken.
İçimizden fısıldar biri der ki
“Daha henüz erken!..”
Her adımda biraz daha yaklaşırken.
Ruhumu da alıp götüren yollar yollar…
***
Aslında gidebilmek büyük nimet.
Göz kapanmadıkça sürer hayat.
Her şeye egemen o en büyük Kudret.
Şeytandan gelen şirret.
Bırakmaz ki gidelim.
Bilmez misin her daim bizi bekler.
Candan içre dost olan yollar yollar.
***
Her nimetin kıymetini bilmeyi.
Fırsat çıkmasa da insanlara faydalı olmayı.
Ecel gelinceye kadar sağlıklı kalmayı.
İstediğinden gönlüm umut dolar içime.
Çocuklar örneği sevinirim.
Ama yine de bilirim ki beni bekler,
Yollar yollar.
***
Böyle düşününce,
Yok olur yorgunluklarım.
İsterim ki hep hissetsin ayaklarım,
Yolların sertliğini.
Şişsin, su toplasın ayak parmaklarım.
Taşıyamasa da ağırlığımı.
Durmasın hep yürüsün…
Gücü yerindeyken koşup dursun.
Hâlime bakıp da kahkahalarla gülsün.
Yollar yollar.

sislioda.com