Özlemiydi öğretmen olmak! Atanmasını bekliyordu…
Ama beklemek zordu… Gencecikti daha… Duygusallığının doruk yaptığı yaşlardaydı. Yirmili yaşların bitmez sorunları onu da sarmıştı. Atanmasını beklerken zaman zaman umudunu yitirse de kısa sürede tekrar yeni bir umut tufanına yakalanıyordu. Umudunu hiç yitirmedi.
Bekledi… Bekledi durdu.
Öğretmen olarak atanacağı günleri bekliyordu.
***
Sonbaharın elem verici yellerinin iç dünyasını sarıp sarmaladığı bir gün haber çıktı!
Öğretmen olmuştu!
Tercihinin 18. Sırasından…
Müzik öğretmeni olarak Batman’ın Kozluk ilçesinde görev yapacaktı.
Az bir şey burukluk duydu, ama toparlandı hemen. Ülkenin her yeri bir, her karışı kutsaldı. İçinden göğün sonsuzluklarına doğru yükselen bir sevinç dalgası tüm bedenini kapladı.
Aman Allah’ım o ne sevinçti öyle… Kızaran yüzü sanırsınız ki yanıyordu ve içi içine sığmıyordu.
Facebook sayfasından sevincini arkadaşlarına ve tüm dünyaya duyurdu. Kısa, öz ve yığınla derin anlamlar yüklü bir cümle:
“Öğretmen oldum ben.”
Ne kadar içten, yalın ve temiz bir anlatımdı bu!.. Üç sözcük yan yana geldiğinde ancak bu denli duygusallık ve bu denli zengin anlamlar yüklenebilir.
“Öğretmen oldum ben.”
Sevincin dışa yansımsındaki zarafet ve yalınlık insanı alıp götürüyor…
***
Kozluk ilçesindeki okulundan memnundu. Öğrencilerini seviyordu ve onlara bir şeyler öğretmenin doyumsuz hazzını duyuyordu. Kıpır kıpırdı…
Bir gün aracıyla yolda sakin sakin giderken!..
PKK hainlerinin,
Rastgele yağdırdığı kurşunlardan biri,
Kalleşçesine,
Geldi öğretmen Şenay Aybüke Yalçın’ı buldu!..
Zor nefes alıyordu. Çabucak hastaneye kaldırdılar…
Gözlerinin önünden kelebekler uçuşuyordu. Bir de her nedense ikide bir öğrencileri koşuşup duruyordu. Çok geçmeden dudaklarından eksik olmayan son bir tebessümle veda etti bu dünyaya…
“Öğretmen oldum ben.”
Diyeli daha 8 ay bile olmamıştı.
Hüseyin Yeğin
sislioda.com
Anasayfa
