Daha önceleri gurur duyduğumuz,
Dünyada başımızı dik tuttuğumuz,
Andıkça onurlandığımız,
Ulusal egemenlik nedir bildiğimiz,
Çocuklarımızı sevince boğduğumuz,
23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı vardı…
***
Bizimdi!..
Dış dünyaya içimizi, özümüzü yansıtırdı…
Gülmeyen çocuklarımızı gülümsetirdi.
Irk, din ve dil ayrımı gözetmeden,
Çocukları sarmaş dolaş edip birbirine tanıtırdı.
Dünyayla bizi barıştırırdı.
***
Cumhuriyete düşman olanlar;
Bu ulusun elinde ne kadar güzellik varsa hepsini bir bir ayrıştırdılar.
O güzelim değerleri sağından solundan çekiştirdiler…
Uyduruk bahaneler öne sürüp birini diğeriyle yarıştırdılar.
Aldı başını gider elimizden o güzelim 23 Nisan…
***
Dinen kutsal bildiğimiz değerleri de alet ettiler.
Hicri takvime göre doğum gününü huşu ile andığımız, baş tacımız Hz. Muhammed’in (sav) doğum gününü işin içine karıştırdılar.
Doğum gününü tutturamayınca Kutlu Doğum Haftası diye bir şey çıkardılar.
Ve getirip de o haftayı ne yapıp edip de 23 Nisan’a bulaştırdılar.
Bir yanda baş tacımız, gönül sultanımız Hz. Muhammed (sav), öbür yanda pırıl pırıl 23 Nisan!..
İşte böyle gitti gider elimizden o güzelim 23 Nisan…
***
Artık o 23 Nisan günlerinin muhteşem görüntüleri yok!
23 Nisan’la oynayanlar;
Bu ulusa nasıl bir kötülük yaptıklarının farkına varmaları için, dünyanın önde gelen arama motorlarından “Google” sayfasına baksınlar yeter!..
“Google” yazısının bulunduğu yerde neşe içinde coşan çocukları izleyecekler.
Her çocuğun elinde övünçle bir şeyler taşıdığına ve güle oynaya yürüdüklerine tanık olup sevinecekler. Çocuklardan birinin elinde taşıdığı Türk Bayrağıyla gurur duyacaklar.
Bu resmi kaydetmek için tıkladıklarında “National Sovereignty and Childrens Day 2017″ yani, “Ulusal Egemenlik ve Çocuklar Günü 2017” yazısını görecekler…
***
Biz neden böyleyiz?
Neden değerlerimize sahip çıkmaz, kötü niyetlilerin onlarla oynamasına izin veririz?
Hüseyin Yeğin
sislioda.com
Anasayfa
