YAŞA MUSTAFA KEMAL PAŞA YAŞA

“Yaşa Mustafa Kemal Paşa Yaşa” sözleri iğne gibi batıyor!
İfrit oluyorlar!
Hop oturup hop kalkıyorlar!
Ve daha da ileri gittiklerinde kendilerini iyice kaybediyorlar…
Kızgınlıkları damarlarından akan kana yansıyor. Hızlanıyor aniden kanlarının akışı… Hiddetten köpüren görüntüleri yüzlerine vurdukça kızarıyorlar. Kıpkırmızı olanları bile var!.. Ne yaptıklarını bilemeyecek olanlarının da suratları morarıyor…
Olacak gibi değil! Bazılarının “Yaşa Mustafa Kemal Paşa Yaşa!..” dendikçe doğal dengeleri bile bozuluyor!..
Hele bir de bu sözler koro hâlinde söyleniyorsa; “Birdenbire değişik bir hâl alıyorlar!..”
“Yaşa Mustafa Kemal Paşa Yaşa!..
Adın yazılacak mücevher taşa…”
***
Ülkemiz nasıl bu duruma getirildi? Bunca ihanet ağı nasıl örüldü?
Ortak değerlerimiz vardı; bizi birbirine kenetleyen, sımsıkı bağlayan… Bağlandıkça güçlenmemizi sağlayan.
Birleşen yumruğumuz, indiği yerden ses getirirdi ses…
Tek yürek, tek ses ve tek nefes örneği…
***
Şimdi ayrıştıkça ayrışıyoruz. Daha doğrusu ayrıştırıyorlar… Planlı, uzun vadeli ve kararlı bir oyunun göbeğinde oynadıkça oynuyorlar bizimle. Kedinin fareyle oynadığı gibi…
Çok ilginçtir ki düşmanlarımız bizzat üzerimize saldırmıyor!..
Ama gözlerini de üzerimizden ayırmıyorlar!.. Önce kardeşi kardeşe düşman edip sonra bizi birbirimize kırdırıyorlar. Vurdukça kafamızı diğerine, kafamızın kemikleri çatlıyor! Kanımızı akıtıyoruz kendi ellerimizle…
Hainler yabansı nefret tohumlarını ektikçe içimizde, küskünlüklerimizi kışkırttıkça gün be gün daha çok canımız yanıyor.
***
Ortak değerlerimiz bizi birbirimize bağlamıyor artık! Ayrışan, bölünen ve karşılıklı nefretle dolan gözlerimiz hınç dolu… KİNİNİN ardına düşenler korkulu birer silah olmuş adeta.
Kırgın, tahammülsüz ve acımasız yüreklerin atıp durmasından ülkemiz zarar ediyor.
Ortak değerlerimiz ki düşmanın korkulu rüyasıydı; şimdi acımasız ve kahpece yüreklerimizden sökülmüş de düşman elinde bir silah olmuş…
***
Şimdilerde dalga dalga yurdun her köşesine yayılan ve her yerde söylenip durulan İZMİR MARŞI, özellikle bu marşın içinde yer alan “Yaşa Mustafa Kemal Paşa Yaşa!.. Adın yazılacak mücevher taşa…” nakaratı coşturuyor bizi…
Kanımız kaynıyor, yüreklerimiz hopluyor ve bu sözlerin ruhumuzda estirdiği coşku dolu gururla mutlanıyoruz.
***
Ama ne var ki!
Ne yazık ki!
Ritmi ve ahengiyle coştuğumuz İZMİR MARŞI azınlıkta da olsa bir kısım insanımızda rahatsızlık yaratıyor. Duymak istemiyorlar bu güzelim marşı…
Soğuk algınlığına kapılmışlar gibi!
Derilerine batıyormuş gibi!..
***
Oysa biz.
Hepimiz.
Birbirimizi sevmek zorundayız…
Kenetlenip de sımsıkı bağlanıp ayırımsız…
Bir yumruk olmalıyız…
Bizi bu nimetten mahrum etmek isteyenleri iteklemesini öğrenmedikçe gönül rahatlığıyla yaşamak zordur bizim için…

OY KULLANMAYANLAR OYLARININ YARISINI KARŞI TARAFA VERMİŞ OLUR…

sislioda.com