Koku vardı.
Öyle ki ağır,
Öyle ki boğucu
Yanık ET kokusu…
Yakıyordu genizleri!..
Uykudaki güzeller kanatlanmış geçerken denizleri.
Nedenini bilmeden ağlıyordu…
***
Düşlerine giren Şeytan…
Kapıyı çalıyordu dan dan dan…
Ses çıkmayınca sağdan soldan.
Sinsi alevler sarıp sarmalıyordu kızları,
Her adımda yanık izleri,
Yapıştıkça döşemeye pişmiş et parçaları,
Gökyüzüne feryatlar yükseliyordu…
Gözün gördüğü her yer kokuyordu…
***
Karardıkça dumanlar tenler yanıyordu.
Aynı odada herkes birbirini tanıyordu.
Cızır cızır ettikçe tenler,
Alevler daha derine iniyordu.
Her yerde yanık ET kokusu…
Öyle ki ağır,
Öyle ki boğucu!..
Yakıyordu genizleri!..
Uykudaki güzeller kanatlanmış geçerken denizleri.
Nedenini bilmeden ağlıyordu…
***
Allah vekildir diyenlerin himayesinde,
Yoksul kızların sesi,
Yırttıkça gecenin sessizliğini,
Kızıl alevlere anlatıyordu kimsesizliğini…
Durmak bilmiyordu yine de
İnsan eti yanıyordu,
Yandıkça tenler,
Açılmıyordu pencereler!
Kilitliydi kapılar…
****
Çıtları çıkmıyordu kül olan kızların.
Ama,
Yanarken cayır cayır derileri…
Gökyüzünde dans ediyordu feryatları.
Bir de bir iki sokak ötede,
Bilmeden olan bitenleri.
Bağırıp duruyordu sokak serserileri…
***
Yığıldıkça yığıldı gençlerin sorunları.
Doğru dürüst doymadan karınları.
Hayasızca çalındı genç kızların yarınları…
Olanlar kimin umurunda?
Alevler varsın yaksın kızları,
Yere değdikçe dizleri,
Döşemeye yapışsın kıpkızıl etleri.
Allah’la aldatanlar geçmişse dümene,
Eksik eteğin güvenliğinden kime ne?
***
Baksana!
Cayır cayır yananların gözyaşları,
Çabucak buhar oldu.
Nereye dönseler alevden duvar oldu.
Vicdanlar kahroldu.
Her yerde yanık ET kokusu…
Öyle ki ağır,
Öyle ki boğucu,
Yakıyordu genizleri!..
Uykudaki güzeller kanatlanmış geçerken denizleri.
Nedenini bilmeden ağlıyordu…
Hüseyin Yeğin
Anasayfa
