Saygıdeğer Okuyucularım,
Diğer işlerimdeki yoğunluk nedeniyle sürekli yazamamaktan üzüntü duyduğumu belirtmeliyim. Ancak bu yönde her fırsatı değerlendirmek istediğimden emin olabilirsiniz.
Ramazan ayının neredeyse sonuna geldik! İşin başında bu mübarek ayı en iyi nasıl geçiririm, diye düşündüm. Evde Kur’an okuyordum, ama bu defa evimizin karşısındaki camide Kur’an Kursu’na gideyim dedim. Orada her gün mukabele okuduklarını duymuştum.
***
Karar verince birkaç komşumla birlikte camiye gitmeye başladım. Her şeyde, her işte, her oluşumda ilk günler her zaman önemlidir. Benim için de öyle! Kuran Kursu camide bu amaçla ayrılmış bir yerde veriliyordu. Camiye gittiğimizde duvarlardaki fayans motifler dikkatimi çekti. Birkaç yerde Arapça yazılmış levhalar asılmıştı, baktıkça insanı saygınlığa davet eden bir görüntüleri vardı. Motiflerin tek düze havası ve Arapça yazıların insanı saygınlığa davet eden görüntüleri beni sandığımdan fazla duygulandırdı.
***
Bir süre sonra Kur’an-ı Kerim okuyacak hocamızla tanıştık. Otuz yaşlarında görünüyordu ve sevimli bir yüzü vardı.
Tane tane konuşması ve hafif tebessüm ederek karşısındakine saygıyla bakması içimdeki sempati duygularını kabartmıştı.
Daha önce hiç görmediğim bu hanıma/hoca hanıma karşı sevgi doluşmuştu içimde.
***
Çok kısa bir tanıtım konuşması yapıp ve kendisine her zaman sorular sorabileceğimizi, bunun için tereddüt etmememizi söyledi. “Hatta benim bir yanlışım varsa, her an, her zaman düzeltebilirsiniz,” dedi.
Kur’an’ı tane tane okuması çok güzeldi benim için. Okurken bendeki Kur’an-ı Kerim’den onu rahatlıkla takip edebiliyordum. Sesi de güzeldi üstelik!..
Ama asıl güzellik Kur’an’dan birkaç ayet okuduktan sonra, okuduklarının Türkçesini bize anlatmasıydı. Büyük bir sevinç duydum. Artık yaptığım işten içtenlikle haz almaya başladım. Ertesi gün Kur’an okuma saatlerini iple çekmeye başladım.
(Devam edecek)
Sevgi Birdar
sislioda.com
Anasayfa
