Papa Ermenistan’ı üç günlüğüne ziyarete gitti. Orada yapacağı konuşmanın yazılı metni gazetecilere dağıtılmış. Metne bakıp bir oh çekmişiz! Öyle rahatlamışız ki!..
Metinde “SOYKIRIM” sözcüğü geçmiyormuş…
Sanırım siz de anlamış ve rahatlamışsınızdır. “Konuşmasının yazılı metninde ‘soykırım’ sözcüğü geçmiyormuş.”
Bundan daha önemli ve rahatlatıcı bir şey düşünebilir misiniz?
Peki ne geçiyormuş?
“Büyük felaket” dedikleri bir sözcük geçiyormuş!
Daha ne isteyelim? Bela aramanın bir anlamı yok! Bu kadarı bize yeter de artar bile…
***
Eskiden futbolda A Milli Takım 1-0 ya da 2-0 gibi mağlubiyet aldığında sevinirdik, yahut bizi sevinmeye alıştırmışlardı. Hele bir de gol atmışsak sevincimizin haddi hesabı yoktu. Yani 2-1 ya da 3-2 gibi sonuçlarla yenilmişsek, aniden başımız dikleşirdi. Aynen galip gelmiş bir takım gibi!..
Yenilgimizin başarısını anlatırken kullandığımız kalıplaşmış cümleler vardı. Dile getirdiğimizde rahatlar, iç dünyamızdaki tüm pisliklerden kendimizi arındırırdık.
***
Başarılı yenilgilerimizi dillendirdiğimiz örnek birkaç cümle:
-Tek kale oynadık, ama şanssız bir golle yenildik.
-Doksan dakika boyunca bizim onsekizden çıkmadılar, ama sadece bir gole izin verdik.
-1-0 yenilmek başarıdır bizim için… Geçmişte aldığımız 7-0, 8-0 gibi mağlubiyetlerle kıyaslanır mı?
-Dünya devi İngiltere bizi 8-0 yenmiş çok mu yani?
-Maç bittiğinde çocukların ayakta duracak hâlleri yoktu. Bütün güçleriyle savaştılar, ama şanssız bir gol!..
***
Şimdi dünden farklı değil olanlar!
SOYKIRIM YALANI ile mücadele ediyoruz ya! Soykırım demesinler de ne derlerse desinler.
Ama,
SOYKIRIM derlerse güceniriz.
Küseriz.
Kalbimiz kırılır…
Kınar ve şiddetle ayıplarız.
Bir de tutar büyükelçimizi çekeriz. Gösteriş olsun, diye.
Gerçi bir süre sonra geri yollarız, ama olsun çektiğimizi bütün dünyaya duyurduk ya!..
***
Papa Francis geçen sene de 1915 olayları için Vatikan’da düzenlenen ayinde “soykırım” sözcüğünü kullanmıştı. Kısa zamanda kendisine gücendik. Küstük. Kalbimiz kırıldı. Durmadık kınayıp şiddetle ayıpladık.
Tabii ki Türkiye hemen ardından Vatikan Büyükelçisi Mehmet Paçacı’yı Dışişleri Bakanlığı’na çağırdı.
Sanırım 9-10 ay sonra hiçbir şey olmamış gibi geri gönderdik.
***
Ne yazık ki Papa şimdiki Ermenistan ziyaretinde de “soykırım” sözcüğünü kullanmış…
Olacak şey mi? Yazılı metnin dışına çıkmış!
Demek ki yazılı metin dahi onu bağlayamamış!
Peki biz bağlayabilir miyiz?
Elbet yapılacak çok şey var!
Ama daha önce değil. Ne yapacaksak bugünden sonra yapmalıyız…
***
Devletimizin Sayın Yetkilileri:
Sizin “Soykırım” sözcüğünü kullananlara, yahut ulusal meclislerinde bu yönde karar alanlara karşı yaptığınız etkisiz, sessiz, beceriksiz ve ne olduğunu kimsenin bilmediği tutum ve tavırlarınızdan BIKTIK… Size bir daha öneriyorum:
Büyük bir tarih kurulu/komisyonu oluşturalım.
Ne kadar tarihi belgelerimiz varsa hepsini ortaya koyalım.
Komisyondaki görevliler çalıştırılsın, durmaksızın çalıştırılsın. Gece-gündüz demeksizin çalışsınlar.
Bulgularını tüm dünyaya onlar istemese dahi duyuralım.
Resimleri, belgeleri ve bulabildiğiniz uluslar arası nitelik taşıyan tüm verileri kullanalım.
Sürekli yeni değerlendirmeler yapalım. Bu değerlendirmelerimizi tüm dünyaya durmaksızın, ardı arkası kesilmeksizin duyuralım.
***
Devletimizin Sayın Yetkilileri,
Ne olur bir daha kararsız tutum sergilemeyiniz. Yapacağınız işin, aldığınız kararın ardında durunuz.
Büyükelçileri çekmeniz gerekiyorsa çekiniz. Ama onlar “Soykırım” sözcüğünü geri almadan ve Yüce Ulusumuzdan özür dilemeden geri göndermeyiniz.
Yok bu yükün altından kalkamıyorsanız. Bizi dünyaya rezil edecek elçi çekme varyasyonlarına başvurmayınız.
***
Devletimizin Sayın Yetkilileri,
Bilin ki doğru yolda giderseniz bütün ulus çekinmeksizin akanızda olacaktır…
Hüseyin Yeğin
Anasayfa
