Elâzığ’dayım ve gezip tozacağım iki gün var önümde!.. Harput’un tarihe mal olmuş her yapıtının fotoğrafını çekme ve Elâzığ’ın birkaç köyünü gezme kararı almıştım.
Köylerimizin içler acısı durumunu çekeceğim resimlerle yansıtmayı amaçlıyordum. Köy ve köylülerimizin Devletin ihmalinin kurbanı olduğunu düşünüyor, ancak bunun ölçüsünü tahmin etmekte zorlanıyordum. Çarpık kentleşmenin en önemli nedenlerinden biri de KÖYLERİN BOŞALTILMASIYDI. Köyler artık sürekli yaşanacak yerler olmaktan çıkmış!.. İçlerinden doğa güzelliğiyle içli dışlı olanlar biraz şanslı sayılır, çünkü yılın hiç olmazsa birkaç ayında YAZLIK olarak kullanılıyor…
***
Köylerimizde tarım ürünleri yetiştirmek, hayvancılıkla uğraşmak artık cazip değil!.. Oysa köylülerin el emeği, alın teri ürünler tüketiciye yüksek fiyatlarla satılıyor. Ancak bu satıştan köylüler değil, aracılar büyük kazanç sağlıyor.
Köylünün 40-50 kuruşa sattığı bir ürün tüketiciye 4-5 liradan satılıyor!
Büyük bir haksızlık değil mi? Bu haksızlık girdabının içinde seyahat ettiğinizde; “Devlet nerede?” demek soruna çözüm getirmiyor ki!..
Köylünün alın terinin, el emeğinin karşılığı verilmediği sürece; yani daha açık bir anlatımla KÖYLÜLERİMİZ SÖMÜRÜLDÜKLERİ sürece ülkemizin dışa bağımlılığı artacak, daha önce ihraç ettiğimiz ürünleri İTHAL etmeye başlayacağız. İşte kaçınılmaz sonumuz…
***
Köy deyince DERT VARDIR. Koca koca çözülmeyen DERTLERDİR bunlar… Say say bitmez ki bu DERTLER!.. Hem de bizim bilmediğimiz, ancak köylünün canını yakan, onları canından bezdiren dertler…
***
Ancak sizlere yansıtmaya çalışacağım konu köylülerimizin dertleri olmayacak!
Geçmişe dönüp biraz o aralıkta yaşamak, biraz da geçmişle şimdiki olanakları kıyaslamak isterim. Yani bu yazımızı asıl konusu bundan 30-40 yıl öncesiyle bugünün kıyaslanması olacak… Örneğin; yaşadıkları evler ve sağlık koşulları nedir, nasıldır? Helalar yine evin bitişiğinde ya da evden uzakta mı? Temizlik için yeterli su bulabiliyorlar mı? Kullandıkları su, yine köyün ortak çeşmesinden mi karşılanıyor? Hastalar köy imamına, tarikat şeyhine mi, yoksa doktor ve hastaneye mi götürülüyor?
Köylerin eğitim ve öğretimle bağını kuracak; onları uygarlığa, teknolojiye, bilgi ve görgüye götürecek yolların durumu nasıl?
Biliyorum ki: Yol demek, su, elektrik, hatta doğal gaz demek.
Yol demek, traktör demek…
Yol demek iletişim demek, okul demek…
Kısacası yol demek insan bedenindeki kan damarları demek; sağlık demek, ekmek demek, aş demek, hatta eş demek…
***
Bazı vurgularımız Türkiye’nin Batı Bölgelerindeki köyler için garip gelebilir! Ancak Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da yaşanan gerçekler farklıdır.
Su yokluğunu bilmeyen suyun değerini anlayamaz. TOPRAKSIZ KÖYLÜNÜN derdi semalara taşsa da toprağı olan toprağın ne olduğunu bilemez.
***
Düşüncelerimize yüklenen bunca sorularla birlikte tanıdık bir köye doğru yola çıktık. Ummadığımız doğa güzelliklerinin önümüzde sahnelendiğini söylemeliyim. Doğanın renkten renge, hâlden hâle dönüşümünü izlemek büyük bir keyif veriyordu insana. Gururlanıyorsunuz böylesine güzelliklerle süslü bir ülkeye sahip olduğunuz için…
(Devam edecek…)
Hüseyin Yeğin
SisliOda
Anasayfa
